จะยื้อยุคฉุดความตายที่หมายคร่า
กระชากดวงวิญญาณ์หาคืนไม่
กี่ลมลวงบ่วงกรรมเซาะซ้ำใจ
กี่ชาติเกิดก็หมกไหม้..ในกงเกวียน
ต้องปลดปล่อยชีวาอย่าได้คิด
ไม่ยึดติดปัญหากล้าผันเปลี่ยน
บทละครคือกฏธรรมย้ำต้องเรียน
รู้อยู่มันวนเวียน เพียรจดจำ ฯ
© พลอยตะวัน แพรอักษร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น