/อกหักคราวนั้นมันคงยับเยิน
ยังเจ็บปวดเหลือเกินเดินไม่ไหว
เป็นทางแคบคดเคี้ยวแสนเปลี่ยวใจ
กระอักในอกเราเศร้าทุกครา
/คล้ายพลัดตกจากสวรรค์ชั้นแมนสรวง
กระเด็นร่วงหกคะเมนไม่เป็นท่า
ตกต้นตาลยังบอบช้ำธรรมดา
นี่เจ็บจนยากรักษากว่าทุกที
/เก๊าะอกหักคราวนั้นมันยับเยิน
ระหกระเหินเดินเดี่ยวเลี้ยวทุกที่
คนเก่าไปใหม่มาเสริมเริ่มทันที
ไม่มีทางได้ดีมีรักเลย
/ตอนแรกรักมักหวานปานตาลอ้อย
ชมดชม้อยทิ้งสายตามาเอื้อนเอ่ย
เป็นไมตรีหอมหวานยากผ่านเลย
ใช่เปรียบเปรยเอ่ยหลอกหรอกพี่ยา
/พอเนิ่นนานตาลอ้อยพลอยจะขม
เรื่องวันวานไม่เอ่ยชมบ้างเลยหนา
เขาหักอกดังเป๊าะปล่อยเกาะลา
ให้เราจมน้ำตาน้ำตาลเมา
/เก๊าะอกหักคราวนั้นมันยับเยิน
ถูกเขาเมินเดินจากฝากความเหงา
เราก็สวยเลือกได้ไม่ใช่เบา
แล้วจะเศร้าไปทำไม..ฉันไม่แคร์ อิอิ.../
แพรอักษร ๑๑/๐๖/๕๖
ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เน๊ต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น