เหงา

/เธอบอกฉันว่าเหงาฉันเข้าใจ

ไม่เป็นไรเพราะเธอคือผู้ถือสิทธิ

ที่จะเลือกหนทางวางชีวิต

เติมลิขิตความหวังในสังคม

/กี่ดวงใจเธอหวังทั้งคอยวาด

แต่เธออาจเคว้งคว้างร้างสุขสม

แม้จะมีเงินทองกองให้ชม

แต่ยากข่มทุกข์โศกวิโยคใจ

/จึงอยากให้เธอหันมาทางนี้

มองดูซีโลกสีดำในต่ำใต้

มีคนเหงา..เหนื่อย..ล้ากว่าใครใคร

งมอยู่ในโลกกว้างอย่างมืดมน

/หากเธอบอกว่าเหงาเขาเหงากว่า

อยู่กับเงามายาอันสับสน

มีชีวิตเพลี่ยงพล้ำต้องจำนน

กับวังวนขาดไร้คนไยดี

/โลกก็เป็นเช่นนี้แหละพี่น้อง

มีเศร้าหมองทุกข์สุขอยู่ทุกที่

มีน้ำตามีปราชัยมีไมตรี

แต่คงมีหัวใจไว้เท่าทัน

/ขอเพียงแค่หยุดคิดสักนิดหนึ่ง

มองให้ซึ้งถึงความจริงทุกสิ่งสรรพ์

ตราบบ่อบึงน้ำเน่าฉายเงาจันทร์

ก็ตราบนั้นฝันและหวังย่อมยังมี./ฯ

แพรอักษร..๒๗/๐๖/๕๖