หมอกดอกข้าวเคล้าลมพรมโชยพลิ้ว
ขจรปลิวขจายโปรยโรยกันเกลื่อน
พรายน้ำค้างพร่างพราวดั่งดาวเดือน
เกี่ยวสายรุ้งมาเยือนสองเพื่อนใจ
ลมหนาวล่องท่องฟ้ามาเพียงแผ่ว
เพลงรักแว่วแผ่วล้อมกล่อมฟ้าใส
เสียงใบไผ่เสียดสีที่แนวไพร
หวานอุ่นไอในรักตักที่นอน..
อยากเอนกายแนบซบไม่ให้ห่าง
อยู่กันอย่างภักดีมีแต่ก่อน
ถึงยากดีมีทุกข์สุขอาทร
จะไม่ย้อนคืนกลับไปลับตา
จะคอยเป็นดอกไม้กลางสายหมอก
ผลิกลีบดอกออกทักรักเคียงบ่า
ประดับทุ่งสีทองตามท้องนา
เป็นธาราไม้ร่มไว้ห่มใจ.
แพรอักษร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น