รักเอย..ไหนใครบอกว่าเจ้าหวาน
ฤาแค่มาคอยผลาญใจให้ทุกข์เล่น
เดินดายเดียวเปลี่ยวเปล่าเศร้าลำเค็ญ
ยากหลีกเร้นหลบตาพาใจลอย
มาดื่มด่ำสัมผัสกับคำหวาน
ที่เขาเรียกน้ำตาลว่าปานอ้อย
อยากร้อยรสบทกานท์ขานรอคอย
เพื่อแลกเปลี่ยนรูปรอยถ้อยวจี
ที่ตรงนี้ ลานฝันอันดารดาษ
จะคอยวาดฟุ้งคำนำใส่สี
จากตัวฉันมั่นปรุงรุ้งมณี
เป็นเพลงปี่ดนตรีร่ำย้ำใส่กานท์
แพรอักษร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น