ก้าวข้าม..ความจองจำ

*เมื่อวันเคลื่อนคืนผ่านพากาลเปลี่ยน
ทุกข์สุขเวียนป่วนใจจนไหวหวั่น
มีสุขเศร้าเคล้าระคนปะปนกัน
ปล่อยทุกวันผันไปไม่มัวคอย

*ลุกขึ้นยืนฝืนใจไม่ทดท้อ
ไม่ต้องรีต้องรอหรือท้อถอย
พาชีวิตลิขิตไปให้เลิศลอย
ไม่ใจน้อยจนทุกข์มากฝากรอยตรม

*มีชีวิตต้องอยู่อย่างรู้ค่า
ก่อนให้กาลเวลาช่วยสั่งสม
ประสบการณ์หลากหลายหมายนิยม
ใช้เพาะบ่มความคิดชีวิตงาม

*รอคืนวันพ้นผ่านกำแพงหนา
รู้คุณค่าความดีที่เคยถาม
ทำชีวิตทุกนาทีให้ดีงาม
ข้ามขวากหนามกำแพงแห่งจองจำ.

แพรอักษร