โปรดจงรับรู้ เถิดว่ารัก
ในดวงจิตตระหนัก อยู่เสมอ
ในห้วงลึกอารมณ์ข่มละเมอ
ยากนักใครจะเจอ แต่เธอครอง
ทิ้งไปบ้างความทุกข์ น่ะยอดรัก
เรื่องเลวร้ายหน่วงหนัก ผลักอย่าข้อง
ปล่อยมันผ่านวัยวันตามครรลอง
คว้าไฟฝันใส่ห้อง ปองในทรวง
อยากให้ฟังกันบ้างยามห่างหน้า
ทุกเรื่องร้ายปัญหาอย่าได้ห่วง
ให้ยึดมั่นวันคืนก่อนตอนเราควง
อยู่กับห้วงดวงใจ ใช่หวั่นรอ
รัก ผูกพันธ์ยังมั่นดุจวันเริ่ม
เราต่างเติมวางเคียง หลีกเลี่ยงท้อ
ค่าความรักทักมาน่าเพียงพอ
เถิดยอดรักฉันขอ ให้เธอรู้..ฯ
© พลอยตะวัน แพรอักษร
15/10/57
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น