หากฉันมี....

/หากฉันมีเวลาแม้นาที

จะพรอดพร่ำคำที่ดีให้เสมอ

ฝากถึงคนอยู่ไกลใฝ่ละเมอ

อย่าได้เผลอเงียบเหงาหรือเศร้านาน

/หากฉันมีเวลาแม้นาที

ก็อยากนั่งข้างพี่ร้อยกวีขาน

คงสดชื่นรื่นรมย์ในดวงมาน

ไปตราบนานไม่ลืมปลื้มทุกวัน

/หากฉันมีเวลาแม้นาที

จะล้อมเมฆสร้างสีรุ้งกับทุ่งฝัน

ฝากมาให้ยามเธอเศร้าเหงาเฉียบพลัน

พร้อมโอบฟ้าฝากตะวันก่อนจันทร์เยือน

รัก...ยากจะฝืน

/เฝ้าเวียนแวะและดูอยู่ห่างห่าง

กับคนที่มาสร้างทางให้ฝัน

หลงคิดไกลใจเพ้อเหม่อรำพัน

อยากเคียงข้างทุกวันจากนั้นมา

/ถึงเขามีคู่ครองที่ปองมั่น

ก็ไม่ใช่ว่าฉันนั้นจะล้า

ไม่เคยเรียกร้องเธอจ้องตา

เสน่หาละเมอจนเพ้อตรม

/แค่ฉันหลงรักเขาตอนเหงาจิต

แล้วมันผิดมากหรือไรใจยากข่ม

ฉันใช้สิทธิ์สร้างสวรรค์กลั่นอารมณ์

มันก็ปมของใจฉันเธอหวั่นใย

คนล่าฝัน

/เมื่ออุษาส่องสาดวาดขอบฟ้า

ได้เวลาของเราที่เฝ้าฝัน

หอบชีวิตก้าวย่างอย่างทุกวัน

ไล่คว้าฝันตามหัวใจที่ใฝ่ปอง

/นั่งมองนกผกผินบินไปทั่ว

ไม่เกรงกลัวแม้ไกลใจไม่หมอง

เหมือนจะเตือนว่าชีวิตลิขิตครอง

นั้นจะต้องต่อสู้รู้ดิ้นรน

/ก็ชีวิตเรานี้มีเยอะแยะ

จำข้องแวะอยู่เสมอทุกแห่งหน

มีเกิดดับนับเนื่องเรื่องของคน

จะสับสนทำไมให้ทรมาน

/มันอยู่ที่หมายมั่นฝันแบบไหน

จะติดตามฝันใดให้สุขศานต์

มีสดใสมีหมองหม่นอนธการ

สอดประสานให้เห็นเป็นธรรมดา

/ตราบแผ่นฟ้าผืนดินมิสิ้นสูญ

ความอาดูรอาจรออยู่เบื้องหน้า

มีเงื่อนปมมากมายที่ทายท้า

ขอเพียงอย่ายอมแพ้แม้ความตาย

ลาทีความระทม...

*คิดถึงคนห่างไกลใจห่วงหา

ทุกเวลาพะวงหลงเฝ้าฝัน

อยากจะย้อนคืนล่วงกับดวงจันทร์

ตอนนับดาวร่วมกันวันแสนดี

*จากก่อนนั้นผ่านมาพาใจนึก

ยังรำลึกถึงเสมอเพ้อทุกที่

ยังรอคอยเธอเยือนเหมือนทุกปี

มิเคยร้างห่างสักทีหรือหนีไกล

*ดวงฤทัยมั่นคงตรงแน่วแน่

มิเคยหันหรือผันแปรตาแลไหน

เสียงหัวเราะคราวก่อนยอกย้อนใจ

ทำหวาดหวั่นสั่นไหวร้อนในทรวง

*ก็เสียงอ้อนออดหวานยังซ่านหู

รักชื่นชูเคยเคียงก่อนเบี่ยงช่วง

ยังจำได้ทุกคำกล่าวคราวเธอลวง

มันฝังใจติดห้วงดวงวิญญาณ