~* รักเธอเสมอ *~

ตอนฉันอยู่กับเธอ ใจเผลอคิด

เหมือนฉันติดบ่วงรักเสน่หา

ที่วนเวียนเปลี่ยนตามกาลเวลา

พร้อมคิดว่า อยากหยุดที่จุดเดิม

ด้วยเพราะคิดถึงเธอเสมอมั่น

กาลเวลาพาฉันกลับไปเริ่ม

ความทรงจำก่อนเก่ารุมเร้าเติม

ปลุกฝันเพิ่มรอยช้ำตอกย้ำใจ

เก็บความสุขเอาไว้ในส่วนลึก

ปิดผลึกด้วยกาวแวววาวใส

หยาดน้ำตารินร่วงรดห้วงใน

มองคนรักร้องไห้ หวั่นไหวตรม

~* แค่นั้น... *~

บางเวลาพาใจให้อยากรู้

ความเป็นอยู่ทุกตอนเหมือนสอนฉัน

เฝ้าเกาะติดตามดูอยู่ทุกวัน

ใครนะใครที่เธอปันฝันให้ครอง

คอยเดินผ่านชำเลืองแลชะแง้ข้าง

ทำทุกทางดุจเงาไร้เศร้าหมอง

แต่สุดช้ำยากทำใจให้ทนมอง

เพราะในห้องนั้นมีคนเธอบ่นรอ

ฉันคงเป็นแค่คนบุคคลหนึ่ง

ไม่มีใครจะซึ้งให้ถึงง้อ

ความเมินเฉยที่บอกยอกอกพอ

ครั้นจะพ้อว่าอึดอัดกลัวขัดใจ

~* ความรัก *~

/ฉันมีวันที่เคยหัวใจสลาย

เจ็บปวดแทบปางตาย ยากถ่ายถอน

 คำว่า “รัก”ผลักฉันกระเด็นกระดอน

 หมดแล้วหวังทุกตอน ก่อนเคยมี

/เวลาผ่านมานานจากวานก่อน

 เฝ้าพร่ำเพ้อ อาวรณ์นอนทุกที่

 น้ำตานองครองแก้มเป็นแรมปี

 ความพ่ายแพ้เคยมี นี่ความจริง

/ฉันแค่ล้มตรมตรอมแต่ยอมรับ

 กายค่อยค่อยยอมปรับกับสรรพสิ่ง

 แต่ใจนั้นรักเธอ เพ้อแอบอิง 

คงยากยิ่งหากจะตัดสลัดไป