/ฉันมีวันที่เคยหัวใจสลาย
เจ็บปวดแทบปางตาย ยากถ่ายถอน
คำว่า “รัก”ผลักฉันกระเด็นกระดอน
หมดแล้วหวังทุกตอน ก่อนเคยมี
/เวลาผ่านมานานจากวานก่อน
เฝ้าพร่ำเพ้อ อาวรณ์นอนทุกที่
น้ำตานองครองแก้มเป็นแรมปี
ความพ่ายแพ้เคยมี นี่ความจริง
/ฉันแค่ล้มตรมตรอมแต่ยอมรับ
กายค่อยค่อยยอมปรับกับสรรพสิ่ง
แต่ใจนั้นรักเธอ เพ้อแอบอิง
คงยากยิ่งหากจะตัดสลัดไป
/ฉันไม่คิดปฏิเสธ ต้นเหตุรัก
เพียงตระหนักเสมอเธออยู่ใกล้
แม้ว่าเราจะห่างกันแสนไกล
ความรักจบแต่ใจใคร่จดจำ
/ด้วยชีวิตเรายังก้าวเหมือนคราวผ่าน
อยากย้อนคืนวันวาน ที่หวานล้ำ
อีกสักรอบปลอบจิตลิขิตคำ
เหมือนเคยทำทุกตอน ก่อนจบลง ฯ
© แพรอักษร 08/08/57
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น