ตอนฉันอยู่กับเธอ ใจเผลอคิด
เหมือนฉันติดบ่วงรักเสน่หา
ที่วนเวียนเปลี่ยนตามกาลเวลา
พร้อมคิดว่า อยากหยุดที่จุดเดิม
ด้วยเพราะคิดถึงเธอเสมอมั่น
กาลเวลาพาฉันกลับไปเริ่ม
ความทรงจำก่อนเก่ารุมเร้าเติม
ปลุกฝันเพิ่มรอยช้ำตอกย้ำใจ
เก็บความสุขเอาไว้ในส่วนลึก
ปิดผลึกด้วยกาวแวววาวใส
หยาดน้ำตารินร่วงรดห้วงใน
มองคนรักร้องไห้ หวั่นไหวตรม
ฉันจะเก็บทุกช่วงที่ล่วงผ่าน
ทุกข์สุขที่ยาวนานพาลปร่าขม
ด้วยเพราะเราไม่ใช่คนบนอารมณ์
หวังเพียงแค่ชื่นชม ใช่อาวรณ์
ขอให้เธอนั้นมีทุกสิ่งอย่าง
มีใครอยู่เคียงข้างอย่างแต่ก่อน
ดูแลรักคงมั่นหมั่นอาทร
ร่วมเคียงหมอนทุกค่ำ ชุ่มฉ่ำใจ..ฯ
© พลอยตะวัน แพรอักษร
17/09/57
17/09/57
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น