กี่วันเดือนผ่านไปในชีวิต
มีเรื่องราววิปริตให้กลืนกล้ำ
มันวนเวียนแบบนี้เป็นประจำ
ใจบอบช้ำจำทนผจญมา
ทางเก่าเก่าซ้ำซ้ำย่ำเสมอ
จากเช้าค่ำที่เจอใช่เพ้อหา
ออกทำกินทุกวันที่ผ่านมา
เพื่อให้มีวิญญาณ์ทายท้าใจ
แม้นหัวใจร่ำร้องก้องว่าเหนื่อย
ก็อดทนมาเรื่อยเมื่อยแต่ไหว
เพราะมีเธอให้ฝันถึงร่ำไป
แม้บางครั้งเหนื่อยใจใช่โกรธกัน
มีแต่เธอทุกวันฝันเคียงใกล้
คอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่ใกล้ฉัน
ห่างแค่กายแต่ใจยังผูกพัน
นี่สิที่..ยึดมั่น..ของหัวใจ.ฯ
แพรอักษร ๑๒/๐๙/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น