/เมื่ออยากลาพาตัวไกลไปจากฉัน
ก็เชิญเถิดเพราะนั่นมันสิทธิพี่
อยู่ก็เหมือนไร้เงาเข้าทุกที
มันเก็บกดนักนี่ที่ผ่านมา
/เธอมีความรันทดเพราะหมดรัก
ฉันกลุ้มหนักเมื่อมองจ้องใบหน้า
อยากลุกหนีก็จนด้วยปัญญา
เพราะเหตุว่าดึกดื่นต้องขืนทน
/คงจะมีโลกสวยรอเราคว้า
มีดอกไม้ใบหญ้ากล้ายืนต้น
ระยะทางยาวไกลใช่อับจน
หมั่นฝึกฝนค้นหาอย่างท้าทาย
/อะไรก็ได้ที่ใจคิด
ไม่มืดมิดหรอกทางจะสร้างหมาย
มีสดชื่นขื่นขมมิตรมวาย
แต่สุดท้ายก็ได้ฝันนั้นมาเคียง
/เมื่อจะพาตัวไกลใจอย่าเศร้า
ทุกข์จะรุมจะเร้าพร้อมเข้าเสี่ยง
โอบกอดรักฝากฟ้ามาร่วมเรียง
คว้าได้เพียงความคิดถึง..ซึ่งฝังทรวง..ฯ
แพรอักษร 07/08/57
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น