ทุกยาม

/ที่รัก! ฉันนั้นพอจะรู้และเข้าใจ

เพราะเธอนั้นอยู่ในห้วงอารมณ์ฉัน

สถิตในความคิดฉันทุกวัน

มีเหตุผลรักมั่นนั้นเรื่อยมา

/ที่รัก! คุณมีฝันเรื่องอะไร

บอกกับฉันก็ได้ใคร่ไขว่คว้า

จะจัดให้เสมอทุกเวลา

ถึงปีนป่ายใจก็กล้าหาทูนเธอ

/ ที่รัก! อย่าร่ำร้องไห้จนหนัก

รู้เถิดรัก ย่อมมีบทพร่ำเพ้อ

เขาไม่สนไม่แคร์แลปรนเปรอ

หยุดละเมอถึงเขาเหงาทุกยาม

/ไม่ต้องร้องต้องเศร้าเหงาใจขาด

ให้คนขลาดคนโง่เคยโผพล่าม

อย่าโศกไปนักเลยเคยอ่อนตาม

ต่อไปอย่าบุ่มบ่ามยามพบใคร

/ฉันเห็นเธอเศร้าโศกกับโรครัก

เราก็หนักเกินทนยากพ้นได้

เฝ้าหลงรักภักดีมีหมดใจ 

สุดจะห้ามปรามไหว เก็บใต้ทรวง..ฯ

แพรอักษร 07/08/57