ความเดิมตอนที่แล้ว
ทุกคนมีใบหน้าถอดสี เหงื่อเม็ดเป้งๆโผล่ตามหน้าผากมน ใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ
“ตอนนั้น ฉันมั่นใจไม่มีใครเดินล่วงหน้ามาแน่ และเป็นไปไม่ได้ว่าลุงจำเริญจะล่วงหน้าพวกเรามาที่ห้อง ลุงแกคงไม่หลอกพวกเราแน่นอน แล้วตอนไปถึง เราก็เสียบกุญแจก่อน จะหมุนให้ลูกบิดคลายล๊อกนี่นา?”วดีบอกทุกคนเพราะเธอเป็นคนถือกุญแจมากับมือ
“แล้วมือที่โผล่ออกมาเป็นมือของใครล่ะ?”รตาถามเพื่อนๆ
คราวนี้สายตาทุกคู่เงยขึ้นประสานกันโดยไม่ได้นัด..?
“ตอนที่เดินไปถึงหน้าห้อง แล้วไขกุญแจเปิดเราไม่มีใครเปิดกุญแจใช่ไหม? สังเกตกันหรือเปล่า ว่าภาพที่ถ่ายมาชัดมากๆ ”วดีตั้งข้อสังเกต
“และนี่เป็นภาพสุดท้าย”ศิลาวางภาพถ่ายไว้บนโต๊ะเมื่อวิมเคลียร์รูปออกหมดแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงรูปจัมโบ้ใบเดียวที่โดดเด่น “ดูในรูปสิ โต๊ะที่ ๔ มีใครนั่งอยู่ ! แถมก้มหน้านิ่ง ผมยาวและมีละอองฝนเกาะที่กระจกหน้าต่างด้วยเราไม่ได้ยินเสียงฝนกันนี่นาวันนั้น ใช่ไหม? ”
วีรนุชและเพื่อนๆ มองภาพถ่ายบนโต๊ะด้วยอาการหนาวยะเยือกเหงื่อเม็ดโป้งผุดขึ้นที่หน้าผากขนลุกซู่ไปทั่วร่าง แขนขาเหมือนจะขยับไม่ได้ชั่วคราว
อา..!
ภาพผู้หญิงในชุดนักเรียนคอซองที่นั่งหันหลังให้ตรงโต๊ะ ๔ ริมหน้าต่าง ผมที่ยาวปกปิดใบหน้าละอองน้ำฝนที่เกาะอยู่ชวนให้ความคิดมันแล่นไปไกลลิบ
“เห็นไหม?นี่คือหลักฐานยืนยันว่าคุณนิลนาถยังสิงสถิตอยู่ที่โรงเรียนและที่โต๊ะตัวที่หล่อนซบลงขาดใจตาย”ศิลากล่าวออกมา
“ดูจากฟิล์มก็รู้ว่าทั้งหมดนี้ไม่ได้ทำขึ้นเอง”ชายหนุ่มพูดขึ้นมาบ้างเมื่อเห็นอาการของสี่สาว
“หากเราเอาภาพนี้ไปให้อาจารย์ทุกท่านดูและบอกให้หมอผีมาทำการขับไล่วิญญาณออกไป ทุกคนคิดว่าอาจารย์จะเห็นด้วยไหม? ”ศิลาถามความเห็นเพื่อนๆ
“ไม่รู้นะ กลัวแต่จะโดนตะเพิดนะสิ”ปภาวดีกล่าวออกมาบ้าง หลังจากที่มองคนนั้นทีคนนี้ที
“พอเปิดเทอม ฉันนี่ล่ะจะไปรับหมอผีมาขับไล่วิญญาณของคุณนิลนาถด้วยตัวเอง”น้ำเสียงที่กล่าวออกมาเด็ดเดี่ยวมือกำเข้าหากันแล้วชู้ขึ้นด้วยความมั่นใจ
และนาทีที่คำพูดของศิลาจบลงสายลมปลิววูบเข้ามาปะทะใบหน้าของทุกคนจนแก้วพาสติ๊กที่วางอยู่อีกโต๊ะล้มก่อนจะตกลงมาน้ำกระจายเต็มพื้น
พลั่กกก...!
ว๊ายยย...ตาเถร..
ทุกคนมีใบหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด รตาอุทานผวาเข้ากอดปภาวดีเอาไว้แน่น ปากสั่นระริก
วีรนุชเหงื่อชุ่มมือที่กำ ใจสั่นหวิว กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เงยหน้ามองไปทางชายหนุ่มที่ยืนไม่ห่างจากศิลาสายตาเหมือนจะถาม แต่ก็ไร้สรรพเสียงใดลอดออกไป
ใครที่ไหนเขาจะเชื่อหากเอาไปเล่าให้ฟัง ว่าในห้องปรับอากาศแบบนี้ลมจะเข้ามาได้ทางไหน?
วิมมีใบหน้าเคร่งขรึม สายตามองไปที่สี่สาวทีละคนเหมือนจะถาม.
“ลมมาจากไหน?
*โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ*
ก้มกราบบ่อยๆจะช่วยลดความทระนงลงได้บ้าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น