/เมื่อความรักเรียกหามาชิดใกล้
เหตุอันใดใจจึงคลั่งจึงพลั้งเผลอ
บางครั้งเหมือนงุนงงหลงละเมอ
บางคราเพ้อเขลาขลาดด้วยหวาดกลัว
/เคยคิดอยู่รู้มาบ้างในบางที
ชีวิตนี้ไร้ทางเลือกจำเกลือกกลั้ว
หลงเดินไปในทางที่มืดมัว
ท่ามความหอมที่ยิ้มยั่วพาชั่วมา
/พะวงคิดเรื่องความสุขทุกข์เฉียดใกล้
พยายามผลักไสใช่วิ่งหา
แต่กลับหนีไม่พ้นวนเวียนมา
นั่นคือเธอไม่ห่างตาสักนาที
/ฉันคงตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว
ยามนั่งนิ่งยังแน่วแถวใจนี่
คงเจียนบ้าแล้วเราสิคราวนี้
แต่ช่างเถอะตราบยังมีเธออยู่เคียง
/เราต่างคนต่างสมานประสานรัก
ต่างทอถักสร้อยกานท์หว่านน้ำเสียง
เป็นทำนองร้องร่ำย้ำสำเนียง
ไม่ใช่เพียงแค่ฉาบทาบเนื้อใน
/โปรดรับรู้เถิดว่าใกล้บ้าแล้ว
ฟังเสียงแว่วฝากลมชมชิดใกล้
ดวงใจเราสองดวงต่างห่วงใย
เธอรู้ไหมใจฉันหลอนและร้อนรน
/เธอสามารถทำอะไรกับใจฉัน
จะโกหกกันทุกวันฉันไม่สน
เพราะโหยหาเต็มห้วงดวงกมล
จึงยอมทุกข์ยอมทนและยอม..เธอ.../ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น