/รู้นะเธอปวดร้าวใจเศร้าหมอง
แต่ขอลองตรองดูบ้างได้ไหม
กับปัญหาเร้ารุมสุมหัวใจ
ลองปล่อยวางว่างไว้ไม่เก็บมัน
/เหมือนก้อนหินในมือเธอถืออยู่
บีบจนแน่นแขนเกร็งสู้มือไม้สั่น
คนเห็นต่างยิ้มจ้องมองตากัน
เจ็บมือหรือเปล่านั่นที่ท่านทำ
/ไม่มีใครทำร้ายเธอได้หรอก
มีแต่เราที่จะหลอกหรือเหยียบย่ำ
ก็คิดเองเออเองเพ่งประจำ
ใจจึงต้องตกต่ำจนตำใจ
/ชีวิตเราก็เท่านี้เท่าที่เห็น
ทุกข์-สุขเป็นเหมือนกันเชื่อฉันไหม
หากไม่รับรู้บ้างวางเฉยไป
ชีวิตก็สดใสไม่หนักทรวง
/เปรียบก้อนหินในฤดีที่หน่วงรั้ง
ฉุดภวังค์ในใจให้ห่วงหวง
ลองโยนทิ้งสิ้นซากจากแดดวง
พอลับล่วงพลันก็ชื่นฟื้นใจเธอ
/ไม่ควรคิดต่อไปจะไม่คิด
ให้ชีวิตดำเนินไปไม่พลั้งเผลอ
จะปล่อยวางบางสิ่งใจจริงเจอ
และไม่เพ้อพร่ำบ่นจนทุกข์ครอง...ฯ
แพรอักษร ๒๒/๐๕/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น