เพราะว่าใจนี้รัก เกินหักห้าม
ยังคงถามข่าวคราว มิหยุดหย่อน
ใช่ห่างเหินห่วงหาคอยอาทร
ความอาวรณ์มีเสมอก่อนเธอไกล
มีเพื่อนพ้องน้องพี่ที่คอยถาม...
ก็ตอบตามความจริงมินิ่งไว้
เรา.จาก...กันเกินจะหักเหดวงใจ
แต่ ต้องทำอย่างไรเมื่อไร้เธอ
บอกไปเพียงแค่นั้นฉันนึกได้
จากก้นบึ้งทรวงในจิตไผลเผลอ
ชีวิตคว้างร้างคนคอยปรนเปรอ
ฝันละเมอเพ้อจนหลับ กับดวงแด
ได้รู้จักชีวิตขีดอีกฉาก
เงาความมืดเข้ากระชากลากมาแผ่
กับค่ำคืนแสนเหงาเขาไม่แล
ดูย่ำแย่มากมายในสายตา
ฉันรับรู้เรื่องราวจากคราวนั้น
ว่าเธอก็รักมั่นไร้ปัญหา
เฝ้าบอกย้ำเสมอเรื่องสัญญา
จวบเวลาความสุขสนุกวาง
ฉันอ่านบทละครสอนรวบรัด
ที่เขาจัดมาเกี่ยว คนเปลี่ยวร้าง
ก่อนจะเลือนและหายตามรายทาง
เหลือไว้อย่าง..คือรัก สลักใจ..ฯ
© พลอยตะวัน แพรอักษร
ขอขอบคุณภาพสวยๆ จากเพื่อนทางเฟซบุคส์ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น