เธอเคยมารับรู้บ้างหรือเปล่า
มีใครเขาอยากรู้จึงอยู่ถาม
อันความรัก คนรัก ทักสลักตาม
อยู่ตรงไหนในนิยามอยากถามเธอ
ฉันไม่เคยเจอะเจอเลยสักครั้ง
จึงมานั่งเร่งวันฝันเสนอ
อยากจะมีคำตอบปลอบใจเบลอ
จะบังเอิญหรือว่าเผลอละเมอไป
ว่าความรัก คนรักเรานั้นหนา
คือใครกันตอบมาอย่าพาไหว
ขอขอบคุณฟากฟ้าพาพบใจ
แม้จากห่างร้างไหนใฝ่พบกัน
ขอแค่เพียงให้รู้ว่าคือรัก
ใครสลักความจริงไปอิงฝัน
ที่ฉันมีเธอเคียงเพียงบางวัน
แค่นี้แหล่ะที่ฉันนั้นต้องการ
คนไม่เคยจะเชื่อ เหลือความแท้
รักใครกันไม่แลแคร์เลยผ่าน
ในความจริงทุกสิ่งดูสำราญ
จนมันผ่านคอยวันฉันได้เจอ
แต่วันนี้ฉันไม่มีแล้วความฝัน
ความรักมาแบ่งปันปั่นจนเก้อ
วันนี้พูดไม่ออกจึงหยอกเธอ
ได้รักมาสานเสนอเพ้อใส่ลาน.../
แพรอักษร ๒๘/๐๒/๕๖
๐ เธอมั่นใจหรือไรนั่นจึงฝันฝาก
ยอมเอ่ยปากมากความหมายหลายคำขาน
ฟังแล้วซึ้งคะนึงหามาใส่มาน
เหมือนแหวกม่านหมอกใจให้เห็นกัน
๐ แสงรำไรไขผ่านม่านหมอกมา
แม้จะพร่าพร้อยพรางสิ่งกางกั้น
แต่เป็นจุดฉุดหัวใจให้ตื่นพลัน
แล้วมุ่งมั่นหมายพบประสบนวล
๐ เพื่อบอกกล่าวเล่าความตามรู้สึก
ในส่วนลึกแหล่งใจ ... ให้ทรามสงวน
แต่เจียมใจไม่อาจที่จะชี้ชวน
ทุกสิ่งล้วนหลบไว้ในอารมณ์
๐ ที่เธอถามนิยามรักปักอยู่ไหน
ขอตอบให้เธอรู้อยู่เหมาะสม
ฉันเชิดชูอยู่ที่ใจใฝ่ปรารมภ์
คอยชื่นชมเชยไม่ห่างไม่ร้างแรม
๐ จะเจอได้อย่างไรเมื่อไม่เห็น
มียกเว้นยามสัมผัสจึงชัดแจ่ม
ฉันเทคแคร์แม้ยามนอนยังอ้อนแย้ม
คอยแต่งแต้มเติมฝันทุกวันคืน
๐ แสดงออกบอกให้รู้อยู่แล้วนี่
แม้จะมีม่านกั้นเป็นพันผืน
ฉันจะแหวกแจกแจงแจ้งจุดยืน
ให้เธอชื่นชุ่มฉ่ำทุกคำครวญ
โดย..รุจิเรข อภิรมย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น