/อยากจะบอกออกไปให้เขารู้
เรายังอยู่คงมั่นไม่หวั่นไหว
ยังแย้มยิ้มอิ่มฝันอย่างมั่นใจ
ได้ยินกันบ้างไหมเสียงในทรวง
/รู้ดวงใจหากเสนอคือเพ้อหวัง
ต้องมานั่งทดท้อพ้อกับห่วง
ต่อแต่นี้อย่าหมายให้ทักท้วง
จะขอเดินก้าวล่วงช่วงต่อไป
/อย่ามาง้อขอเสียทีที่เคยทำ
เป็นประจำปรัศนีย์ที่มอบให้
หากแก้ตัวฉันยังหวาดกลัวบาดใจ
คำอ่อนโยนเคยใช้ก็ไม่จำ
/เป็นแบบนี้เสมอยามเผลอไผล
เกิดหวั่นในคารมเขาพรมพร่ำ
ตามเกาะเกี่ยวเหนี่ยวโน้มประโคมคำ
ก้าวถลำเลยขั้นยากผันคืน
/พอความจริงปรากฏใครคนผิด
ยังตามปิดด้วยรักที่ยากฝืน
คอยหลอกใจให้รักช้ำกล้ำกลืน
ถูกความขื่นเข้าแทรกเขาแยกทาง
/พอความจริงมาเห็นเป็นแบบนี้
เขาเอารักย่ำยีหนีก็ขวาง
ภาพตำตาตำใจในเส้นพราง
ยังตามกร่างยิ้มใส่ให้ทุกวัน
/ไม่เป็นไรดวงใจฉันไปได้
ยังก้าวเดินต่อไหวพร้อมใฝ่ฝัน
มันคงพอหรอกทรวงอย่าห่วงกัน
ความคิดนั้นจดจำคำขี้โกง.../ฯ
แพรอักษร ๒๕/๐๓/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น