เห็นขุนเขายาวเหยียดขึ้นเบียดฟ้า
ม่านหมอกมนต์มายาวางเสนอ
ให้ดวงจิตคิดตามยามมาเจอ
ใครที่รักคอยเสมอเผลอผูกพัน
อยากร่ายกลอนหวานหวานให้ซ่านซึ้ง
สักบทหนึ่งคลึงด้วยรักร้อยปักฝัน
ใส่เสน่ห์เล่ห์สวาทวาดสัมพันธ์
เพื่อรับขวัญคนที่ฉันนั้นใฝ่ปอง
ฝากกระซิบริมแก้มอย่างแช่มช้อย
ฝากใจร้อยพวงดอกไม้ไว้ในห้อง
ฝากเป็นสร้อยอักษราคราเขามอง
ฝากจับจองคล้องด้วยรักสลักใจ
เย็นวันนี้มีทางระบายฝัน
เตือนความจำป้อนกันให้หวั่นไหว
บอกความนัยให้รู้อยู่เรื่อยไป
แต้มด้วยรักฝากไว้ใกล้ประจำ
ให้เหมือนเพลงบรรเลงหวานผ่านลมไหว
ว่าแสนห่วงคนไกลในตอนค่ำ
ฝากอีกหน่อยขออ้อนกลอนสักคำ
เผื่อเพลงรื่นชื่นฉ่ำอย่างหนำทรวง../
แพรอักษร ๐๒/๐๓/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น