ก้อนหินสิ้นใจ....

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เน๊ต

ฉันทำดีกับเธอมาแสนนาน

จนวันเลยล่วงผ่านหวานไม่ใกล้

อยากให้เธอเปลี่ยนกลับมาปรับใจ

เหมือนก้อนหินนั่นไงไร้สิ่งทาน

เพราะว่าเจอลมฝนทนไม่หวั่น

คงเกินแรงใจฉันจะคอยต้าน

ทำเย็นชาต่อกันจากวันวาน

เหมือนว่าเคยเดินผ่านเมื่อนานมา

ณ ตอนนี้ฉันคงหลงทางผิด

ภาพทั้งหมดมันติดชิดเกินหน้า

ก็ทุกอย่างมันฟ้องเต็มสองตา

สุดกำลังไขว่คว้ารักษาใจ

เมื่อก้อนหินอย่างฉันนั้นตกแตก

ดีไม่แหลกคามือเธอถือไว้

คงถึงคราวต้องจบลบเลือนไกล

เกินสู้ไหวเหลือทนบนรอยทาง

มันคงยากเปลี่ยนคนมาทนรัก

ทั้งไม่อาจคิดนักว่ารักร้าง

หลงทุ่มเทกับวันฝันจืดจาง

ทำทุกอย่างที่วางอยู่ข้างใน

ถึงจะเป็นแค่เศษของความรัก

ฉันประจักษ์มานานจนซ่านไหว

และก็คงอีกยาวราวสิ้นใจ

คงไม่มีโอกาสไหนจะได้ฟัง

ฉันเฝ้าทนจนใครก็ใจข้อง

ด้วยเหตุใดใยต้องไปปองหวัง

คนที่รู้จริงแท้แต่ลำพัง

คือ..คนเดียวที่ยังทนต่อไป /

แพรอักษร ๑๗/๐๒/๕๖