/สายลมเย็นโบยโบกโยกไม้ไหว
พัดกิ่งไกวล้อเล่นเช่นก่อนเก่า
นกขับขานบรรเลงเพลงสองเรา
เฝ้าหยอกเย้าเยื้องยั่วอยู่ทั่วไพร
/เสียงระงมขรมผาเริงร่าร่าย
ตามขอบชายไพรพนาน่าสดใส
มีลำธารม่านโตรกคอยโยกไกว
รินเอื่อยไหลน่านน้ำย่ำแถบธรรม
/หวีดวะหวิวกังวานม่านไม้ดอก
ริ้วใบร่วงเป็นระลอกรอเหยียบย่ำ
หล่นเกลื่อนทรายหมายถิ่นมิสิ้นจำ
ให้บอบช้ำปวดปร่าทุกคราไป
/ยอดรวยรินล่องลอยกิ่งย้อยโยก
มาเย้าโลกเริงร่าพาหวั่นไหว
ผีเสื้อน้อยผกผินบินทั่วไพร
บ้างเล่นลมล้อมใบไต่ตามกอ
/เย็นลมโบกโยกโบยดอกโรยร่วง
น่าเป็นห่วงพวงกิ่งชิงลมล่อ
ยามลมพร่างเคลียเคล้าเข้าพนอ
ก็อ่อนวูบไหวหวามตามลมไป
/ไม้เบียดเสียดชิงแทงแซงเสียดยอด
เหมือนพร่ำพรอดทำนองเพลงเร้าไหว
หวีดเว้าหวานตำนานบ้านพฤกษ์ไพร
อิ่มเอิบใจใยรัก..ปักรวงรัง../ฯ
แพรอักษร ๑๑/๐๒/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น