/ เคยไหม? เคยเกลียดหัวใจกันหรือเปล่า
ที่หลงรักใครเขาเฝ้าห่วงหา
แต่ไร้สิ้นเยื่อใยในแววตา
เขาเฉยชาแต่เราเฝ้าคิดเคียง
/ ดันไปทุ่มเทใจให้เขาหมด
เพื่อนเหลืออดแล้วไงไม่ได้เถียง
ความจริงคือเราผ่านร่วมกานท์เรียง
อักษรลงเป็นเพียงเสียงหัวใจ
/ เพราะเทรักทุ่มไปใกล้คอยหา
ผลลัพธ์คือ น้ำตาพากันไหล
นี่เราโง่จนบ้าแล้วหรือไง?
รู้แก่ตัวเขาไกลไม่เคยแคร์
/ มันเจ็บร้าวผ่าวลึกนึกไม่ถึง
ว่าเธอนั้นมาตรึงขึงรอยแผล
จนลึกร้าวหนาวเหน็บเจ็บดวงแด
เหมือนถูกโบยด้วยแส้กระหน่ำตี
/ตรงเข้าบีบเค้นใจหวั่นไหวนัก
คนไม่เคยเจอรักเกินจักหนี
ใครนะว่าไม่เท่าไหร่ งั้นลองซิ
เรื่องอย่างนี้หากไม่เจออย่าเผลอนา
/ มันเจ็บเกินไม่รู้เดินอีกเท่าไหร่?
ความปวดร้าวเป็นไงใครรู้..หา?
ซึ้งแล้วซึ้งจริงจริงนิ่งระอา
หากคนนั้นคอยเยียวยา พาหมองไกล
/ เหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยมากจนอยากพัก
อยากลืมสิ้นความรักทักเคียงใกล้
จะลบเงาเขาไหมเล่าดวงใจ
เจ็บน้อยลงได้ไหม? ไม่รู้เลย
/ เคยมีไหมเคยช้ำรักนำหา
แล้วกี่วันเวลากว่าจะเฉย
ความเข้มแข็งยามก่อนไม่ย้อนเชย
น้ำตาแห้งอย่างเคย..ยากเอ่ยแล้ว../
แพรอักษร ๐๒/๐๓/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น