ฝากสายลมช่วยตามหา
---
คืนวันนี้ช่างเงียบเหงาเฝ้าถามหา
วันเวลาที่คอยรอขออยู่ไหน
ใครคนนั้นที่ฉันฝันทุกวันไป
เขาอยู่ไหนไกลสุดหล้าน้ำตานอง
แสนคิดถึงรู้ไหมใจดวงนี้
ยังเซ้าซี้เฝ้าฝันวันเราสอง
เคยเคียงคู่คลอเคล้าแนบประคอง
เคยเรืองรองกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดวงใจ
วันที่ฟ้าเพริศแพร้วแพรวพราวเมฆ
ทั่วอาเขตสว่างกระจ่างใส
เพราะมีเขาแนบข้างไม่ห่างไกล
โลกสดใสแวววับระยับตา
แม้เราสุดแตกต่างห่างไกลแสน
โอกาสแม้นได้พบประสบหน้า
ยากยิ่งดั่งสุริยันและจันทรา
เที่ยววนหามิห่างมิร้างคืน
แต่เพราะพรหมลิขิตคิดกำหนด
เกิดเป็นบทละครมิผ่อนขืน
หวานละมุนอุ่นฝันทุกวันคืน
ระเริงรื่นรักสองครองฤดี
ดั่งจันทรามีดาราคอยเคลียเคล้า
เมฆาเจ้าเฝ้าโอบเร้าสุรีย์ศรี
นภากาศโอบวาดปฐพี
สายนทีมีหาดอ้อมล้อมรอบใจ
ต่อแต่นี้ไม่มีดาราดาษ
สายฟ้าฟาดสาดสานสะท้านไหว
สุริยันจันทราลับลาไป
สายนทีม้วนไหวอลวน
ดังวางวายกายจิตสนิทเศร้า
ทั้งเงียบเหงาเคล้าเจ็บเหน็บสับสน
เที่ยวโหยหาไขว่คว้าหารักจน
เปรียบเหมือนคนใบ้บ้าน่าอับอาย
แค่เธอบอกจะไปใจแทบขาด
ชีวีวาบอาบนองทั้งสองสาย
ถึงวันเธอจากจางดั่งวางวาย
ชีพสลายคลายสิ้นถิ่นทางเดิน
ทุกคืนวันเฝ้าฝันกระหวั่นหา
ถ้อยวาจาคว้าไขว่ไม่ห่างเหิน
อยากให้เธอหวนกลับมาเหลือเกิน
อย่าห่างเหินเมินหมางร้างรากัน
รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจไม่หวนกลับ
สายลมพัดผ่านไปไม่กลับหัน
กาลเวลาผ่านไปไม่หวนวัน
แต่ใจฉันกลับหวนทวนรักเธอ
ฝากสายลมพัดไปไกลสุดหล้า
ช่วยตามหาบอกเขาว่ารักเสมอ
ทุกคืนวันเฝ้าใฝ่ฝันหวั่นละเมอ
ยังเฝ้าเพ้อเธอหวนกลับซับน้ำตา
ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น
ตำนานแห่งสายน้ำ
ขอบคุณบทกลอนจากคุณธนามา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
/ตอนค่ำคืนแสนเศร้าคอยเคล้าคลอ
ทุกข์ใดหนอมาทำให้พร่ำหา
ใครกันหรือใจเพ้อละเมอมา
เขาคนนั้นสิท่าทำล้าทรวง
/ถ้าคิดถึงใยไม่ตามถามที่อยู่
เฝ้าแต่ดูเดือนส่องล่องเป็นช่วง
ริมฝั่งน้ำลำพูโตโผล่เป็นพวง
ดุจดั่งดวงใจเราเฝ้าพะนอ
/ในเดือนก่อนตอนนั้นฉันมีสุข
จะเดินลุกไปไหนใช่จะท้อ
เพราะมีคำว่าเราเคล้าเคลียคลอ
และคอยต่อกลอนรักสลักใจ
/จะแตกต่างช่างเถิดเกิดมาแล้ว
เดินตามแนวทางชีวิตลิขิตให้
วิบากกรรมส่งผลกลอันใด
เราก็ใฝ่เวียนวนไม่พ้นกรรม
/นั่นละทางชีวิตคิดไว้หมด
เราก็คืออีกบทพจน์ร้อยร่ำ
จะแบบหวานแบบขมบ่มลำนำ
บ้างก็ชื่นจนฉ่ำช้ำก็มี
/เมื่อยามค่ำดื่มด่ำกับคำอ้อน
ที่ใครมาคอยป้อนกลอนสุขี
มีสายลมพัดโบกโยกชีวี
สายนทีไหลเอื่อยเรื่อยเรื่อยริน
/จะไม่มีวันจากหากคงมั่น
ให้ฟ้าร้องสะเทือนลั่นสั่นมิสิ้น
สุริยันคู่จันทรา ฟ้าคู่ดิน
ทั่วทุกถิ่นอาเขตนิเวศเนิน
/เที่ยวตามหาคนรักใจปักอยู่
เขารับรู้เธอเหงาเศร้านานเนิ่น
เช้าจวบค่ำยืนเดี่ยวเที่ยวใช่เพลิน
อยากจะเดินเคียงข้างอย่างผ่านมา
/ที่ต้องบอกจะไปใช่ห่างหาย
ยังแวะเวียนพากายหมายมองหน้า
เพราะคิดถึงคะนึงเขาเหงาทุกครา
ใช่จะจากเพื่อลาไม่มาเยือน
/ทุกทุกวันฝันใฝ่ฝากใจใกล้
ถ้อยวาจาฝากให้ไม่คล้อยเคลื่อน
จะกลับไปซบตักพักเป็นเดือน
ดีที่เตือนก่อนเมินบังเอิญจัง
แพรอักษร ๐๒/๑๐/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น