/พี่ลืมความเจ็บปวดร้าวรวดแล้ว
ยินเสียงแว่วแผ่วผ่านทรวงซ่านไหว
ด้วยถ้อยคำฉ่ำชุ่มไม่กลุ้มใจ
เช่นคราวก่อนร้อนเหมือนไฟไหม้ลามตัว
/ทั้งได้พบดวงใจให้รักย้อน
กลับคืนคอนเสียทีไม่หนีทั่ว
จากอ้างว้างเผลอไผลทำใจมัว
ให้ตื่นกลัวภาพฝันที่ผันแปร
/แต่ยามนี้มีสุขทุกข์ไกลห่าง
กับก้าวย่างสว่างไสวใจแน่วแน่
อิ่มอารมณ์ชมชื่นรื่นดวงแด
ขอมานั่งอยู่แค่ริมแพปลา
/อยากให้พี่ฟื้นความหลังแต่ครั้งก่อน
ยังอาวรณ์วันเก่าเก่าหรือเปล่าหนา
เผลอลืมกันบ้างไหมในนิทรา
ที่หายหน้าใช่หายห่างหรือร้างเลือน
/อย่าเพิ่งแตะต้องแขนที่แสนหวง
จันทร์ชิงดวงดาวดาษยังกลาดเกลื่อน
ขอความจริงทุกอย่างตอนห่างเรือน
ไปเป็นเดือนสองเดือนเหมือนไม่คืน
/ดวงใจสั่นระรัวใช่กลัวพี่
เพียงแต่เกรงคนดีจะเป็นอื่น
คงยากเกินใจจัดให้หยัดยืน
ต้องนอนฟุบกว่าจะฟื้นฝืนใจจำ
/มองดวงดาวพราวพร่างระหว่างฟ้า
ผ่านเวลานาทีที่ชื่นฉ่ำ
เพลินเพลงพจน์รสร้อยถ้อยลำนำ
ใจดื่มด่ำกับวันฝันร่วมเคียง..ฯ
แพรอักษร ๑๘/๐๗/๕๖
ที่มาของกลอนสำนวนนี้ค่ะ https://www.facebook.com/sukthai.jarurnyolladee/posts/527432823972109?comment_id=5092961¬if_t=like
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น