/เคยถนอมไม่ห่างทางที่สร้าง
เราเคยถางพรางทุกข์ซุกจนแน่
เรารินร้อยถ้อยคำนำเชือนแช
ไม่เคยจางจากแท้แน่สัญญา
/นั่งดูนกตกปลาบางครั้งว่าง
เขาไปไหนตามข้างไม่ห่างหน้า
ไม่เคยกลัวสรรพสิ่งที่อิงมา
หากมีเราร่วมฝ่าพากันเดิน
/จะคอยหยอดปุ๋ยหว่านผ่านมาให้
เอาดินร่วนพรวนใส่ไม่ห่างเหิน
คอยกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูอยู่อย่างเพลิน
ก่อนชวนเชิญจับมือกันมั่นยอดชู้
/ใครรักเป็นเห็นไมตรีที่ก่อเกิด
ความรักเป็นสิ่งเพริดงามเลิศหรู
เพราะรักเป็นสิ่งประเทืองให้เฟื่องฟู
ใครรักอยู่รู้ได้คิดจิตผูกพัน
/โลกสว่างกระจ่างชื่นรื่นเริงยิ่ง
เพราะความรักเพริศพริ้งอิงความฝัน
เอาความรักที่มีค่ามาฝ่าฟัน
ให้รักฉันมีมนต์ขลังฝังแนบตน
/เติมความรักเปี่ยมล้นกับตนก่อน
ไม่เร้นซ่อนซ้อนซับให้สับสน
รินความรักจากใจเติมใส่กมล
แล้วเราปรนรักพลีนี้ตามควร
/แต่ที่เจอเผลอไปมันไม่ใช่
รักที่ไร้ใจรับปรับเจอสวน
เขาไม่สนเขาไม่แคร์แลคอยชวน
จนรักทำใจปั่นป่วนต้องครวญคำ
/เปรียบความรักทั้งมวลสวนดอกไม้
ที่เกรียมไหม้ไฟลามสิ้นความฉ่ำ
เอาความหวังทั้งชาติคาดสีดำ
รดด้วยน้ำตาเราเศร้าดวงแด
/เหมือนรักเป็นคำสาปอาบร้อนรุ่ม
ทั้งความคลุ้มคลั่งหวาดเกิดบาดแผล
คล้ายของขวัญล้ำค่าตั้งตาแล
เป็นเพื่อนแท้เพื่อนลวงเผาดวงมาน..../ฯ
~ *pear ask-shorn* ~
๒๓/๐๑/๕๖
๒๓/๐๑/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น