เฝ้าชิดชิด ห่างห่าง หนีร้างหาย
ทั้งโศกโศก โยกวิเวก เสกมิคลาย
เรากอดก่าย ความโดดเดี่ยว เปลี่ยวชีวา
แล้วเคยทำ..สิ่งใด..เอาไว้หนอ
ผลกรรมรอ..ของใคร..ใช่ปันหนา
กรรมที่ดี..มีชั่วลง..ส่งทันตา
ถึงชาติหน้า..พาติด..ชิดกับกรรม
หมู่มวลมิตร..รุมล้อม..พร้อมชิดใกล้
ข้างพฤกษ์ไพร..ในร่ม ลมโชยฉ่ำ
มีพ้องเพื่อน..ห้อมล้อม..ป้อมประจำ
ภูมิลำนำ..เขาแสน..แดนปฐพี
ให้วังเวง..เกรงกลัว..ทั่วไพรพฤกษ์
เมื่อนั่งนึก..ถึงกัน..ฝันยามนี้
หากว่าแม้..เลือนสุข..ทุกข์มากมี
ความสุขี..ที่ปลอบ มอบให้คลาย
ให้สุดสวย..รูปพา..มายานัก
ไร้เพื่อนชัก..แลขม..ปมจางหาย
มีความรัก..ในตัวตน..ยึดพ้นกาย
ยังคอยหมาย..ได้รักแท้..แค่จากตน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น