นั่นตึกสูงเสียดฟ้า
เหมือนม่านตามาบังใจ
ชีวิตคิดคว้าไขว่
หลงอยู่ในเกมส์แข่งขัน...
กลโกง และเล่ห์เหลี่ยม
เขาตระเตรียมเยี่ยมเหนือชั้น
หัวใจได้ฟาดฟัน
เชือดเฉือนกันนั่นสงคราม
ลีลา ของชีวิต
เหมือนลิขิตด้วยขวากหนาม
ร้อนรุกทุกโมงยาม
ยากฝ่าข้ามความทุกข์ตรม
มองดู ผู้ยากเข็ญ
เหมือนเขาเป็นเศษขนม
มัวเมาเคล้าชื่นชม
ไฟห่อห่มจมกับทรวง
งานเงินก็ถดถอย
ให้ยับย่อยลอยในบ่วง
ดั่งเหมือนเลื่อนเล่ห์ลวง
ที่คอยหน่วงช่วงใจตรม
เมื่อก่อนตอนร่ำรวย
แต่ฉาบฉวยด้วยขื่นขม
ปัญหาพาระทม
เหลี่ยมคารมบ่มลีลา
หนทางก็วิกฤต
เพราะยึดติดจิตห่วงหา
ของไฟแห่งมายา
ยากฟันฝ่าเวลาล้ม
บนตึกสูงเสียดฟ้า
กฎใครหามาผสม
อยู่สูงฝูงอารมณ์
ใจชั่วถมข่มติดดิน.../
pear ask-shorn
๒๓/๐๑/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น