*ไยวันนี้พี่ตรมระทมหมอง
น้ำตานองรินรดใส่พจน์หรือ
เห็นหมู่เมฆหม่นมัวทั่วไปฤา
นั่นน่ะคือธรรมชาติวาดแต่งไพร
*เมื่อวงแขนล้อมกอดสอดมัดเหนี่ยว
ใครเอาเคียวคอยเกี่ยวให้หวั่นไหว
สุขในอกเมื่อมีอย่าปล่อยไป
ปลดเอาความหมองไหม้อย่าได้เคียง
*ถึงอาลัยอาวรณ์ไม่ได้พัก
เพราะระหว่างความรักมักไร้เสียง
ใจลึกลึกนึกหวั่นมั่นจัดเรียง
แล้วลำเลียงมาส่งตรงไว้ตุน
*หากให้อยู่ตามต้นใบไม้ดอก
พอลมพัดไหวลอกบอกไม่อุ่น
รักหมดแววแถวนอกไร้ทางดุน
ล้อมไอกรุ่นจุนเจือยากเหลือรอย
*เมื่อทุกอย่างมารอพ้อตอนนี้
ความสดชื่นฤดีก็ลี้ถอย
ความหนาวเหน็บปวดร้าวคราวมาคอย
วันที่ปมผูกร้อยสร้อยอารมณ์
*แค่เพียงเสี้ยวนาทีที่ผิดหวัง
พี่ไม่คิดฝืนนั่งพรางใจขม
อะไรมายั่วเย้าเคล้าใจตรม
จนเกิดปมร้างรอก่อที่ทรวง
*กับความฝันเคยคิดจะไขว่คว้า
มันห่างหายเคลื่อนคราพาจากห้วง
เหลือทำไมความท้อแท้จากแดดวง
ให้เกิดบ่วงล่วงเลยอย่างเคยมา
*ใยหัวใจพี่ต้องการอะไรหรือ
ที่อยากยื้อมาเคียงเพียงแค่หา
จะเก็บฝันกับใจหวั่นทุกครา
รับเอาความเหนื่อยล้า...มาแอบใน
*อยากจะบอกให้มากกว่ายามนี้
แต่ฤดีของพี่ไร้สีใส
ก็ขอหยุดพักก่อนเพื่อผ่อนใจ
พออาลัยเริ่มเลือนค่อยเอื้อนรอ.../ฯ
แพรอักษร ๐๙/๐๑/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น