ตื่นจากมายาฝันวันสมมุติ
ส่งพิสุทธิ์จากใจแด่ไทยผอง
ฤารอให้แผ่นดินเดือดเลือดไหลนอง
แล้วจะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง
โอ้ละหนอมวลมนุษย์สุดวิปลาส
บ้าอำนาจหลงตัณหาอย่างบ้าคลั่ง
กิเลสโลกย์โศกสุขใดไหนจีรัง
ไกลจากฝั่งรู้ทั่วทิ้งชั่วดี
หลับใหลในวนวังสังสารวัฏฏ์
กลางรกชัฏกรรมวิบากยากหลีกหนี
อสงไขยอนันตชาติต้องบัดพลี
รอปฐพีสูบเจ้าเข้าโลกันตร์
หนีอบายหมายสู่แดนนิโรธ
ละสังโยชน์เวทนามาครองขันธ์
พันธนาภพพรากจากนิรันดร์
คืนธาตุอันไร้เที่ยงคู่เคียงดิน....!
แพรอักษร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น