/คิดถึงมือแสนอุ่นกรุ่นไอรัก
ที่ฟูมฟักคำสอนก่อนเติบใหญ่
เป็นประจำทุกวันจนมั่นใจ
เฝ้าแกว่งไกวถนอมไม่ยอมจาง
/คิดถึงมือหยาบกร้านนานมาแล้ว
ครั้งลูกแก้วเยาว์วัยไม่เหินห่าง
พาเดินชมร่มไม้ตามรายทาง
ทุกทุกอย่างผ่านแม่จนแน่ใจ
/คิดถึงแม่ที่รัก..แม่นักสู้
ผู้หล่อหลอมให้เรียนรู้อยู่ใกล้ใกล้
ยิ่งกว่าครูยิ่งกว่าเพื่อนไม่เหมือนใคร
ลูกขอเดินตามไปในเส้นทาง
/คิดถึงวันใกล้ชิดสนิทแนบ
แม่คอยแอบข้างกายอยู่ไม่ห่าง
ดังรั้วรอบปลอบใจไม่จืดจาง
เพราะแม่คือผู้สร้างอยู่กลางใจ
/ไม่ได้ส่งจิตครวญชวนเขลาชลาด
ลูกไม่หวาดหวันเลยเพราะแม่ใกล้
ไปทุกถิ่นสถานทุกข์ผ่านไกล
เพราะมีแม่เป็นร่มใจ..ลูกไม่ลืม..ฯ
พลอยตะวัน แพรอักษร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น