ยังจำได้ไหม
มีใครคนหนึ่ง
ที่เอื้อมมือถึง
คว้าดึงเจ้าไว้
ยามเจ้าเหงาทรวง
เป็นห่วงเป็นใย
ผูกจิตชิดใกล้
ไป่คิดคลาดคลา
เคยคิดบ้างไหม
ยามใดอ่อนล้า
ไร้แรงปรารถนา
สิ่งสูงสุดสอย
ใครคอยปลอบใจ
มิให้ท้อถอย
แม้หวังเลื่อยลอย
ยังอาจหวนคืน
หยุดคิดกันหน่อย
แม่คอยความชื่น
มิได้ให้ฝืน นะ..
หยิบยื่นไมตรี
เพื่อแม่เริงรื่น
ชื่นมื่นสุขศรี
มีลูกแสนดี
หนึ่งเนื้อในตน
แพรอักษร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น