/ฉันเดินหลงเข้าไปในป่าลึก
เพราะดวงใจตรองตรึกนึกความหลัง
เมื่อก่อนเก่าเราเดินเพลินกันจัง
ยามนี้หรือ ไร้หวังแต่ยังคอย
/ผ่านลำธารไหลล่องแนบช่องเขา
น้ำตกชุ่มแผ่เงาเทือกเขาย้อย
โดนหนามไหน่เกี่ยวเกาะเจาะเป็นรอย
มีเพียงถ้อยฝากยื่นมาคืนกัน
/รับรู้แล้วว่ารักไม่กลับย้อน
อย่าอาวรณ์ร้อนใจเขาไม่หัน
ลืมได้ไหมความหลังนั่งชมจันทร์
ทิ้งไฟฝันวันวานปล่อยผ่านไป
แพรอักษร ๐๔/๑๑/๕๖
ขอบคุณภาพสวยๆ จากอินเตอร์เน๊ต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น