อวยพรปีใหม่...

 พรดีมีคู่เพื่อนรัก

จงประจักษ์จิตแจ้งแถลงไข

ประสบโชคอมฤตสถิตใน

ทั้งปีใหม่ไม่จางห่างเพื่อนเรา...

*.˛.°★。˛ °.★** *★* *˛.

˛ °_██_*。*./ \.*.★* สวัสดีค่ะทุกๆท่าน★ *

˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.* ˛_Π_____. * ˛*

.°( . • . ) ˛°./• '♫ ' •\.˛*./______/~＼*. ˛*.。˛* ˛. *。

*(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.｜田田 ｜門｜╬╬╬╬ .

¯˜"*°••°*"˜¯`´¯˜"*°••°*"˜¯`¬´¯˜"*°´¯˜"*°••°*"

★ * HAPPY NEW YEAR 2013  ★*จ้าทุกๆท่าน  *★ 

pear ask-shorn

~*ยามเช้า...*~

เมื่ออรุณพุ่งลงตรงลงทั่วทิศ

เป็นนิมิตว่าชีวิตเริ่มเคลื่อนไหว

น้ำค้างใบบางเบาจับพุ่มไม้

ปักษาถลาไกลไปร่อนรำ

แสงสีทองส่องมาทุกคราเช้า

บางครั้งคราวหนาวเหน็บเจ็บเพราะช้ำ

บางเวลาพาเหงาเศร้าประจำ

บางคืนค่ำพร่ำชมสุขสมใจ

ยามสายสายได้กลิ่นแดดที่แผดไหม้

กองใบไม้แห้งโหยโชยลมใหญ่

เหยียบก๊อบแกล๊บแสบทรวงช่วงก้าวไป

แต่ส่ะใจได้ย่ำตามตะวัน 

คิดถึงนะ...

ฉันจะฝากเพลงรักกับสายลม

ฝากไปพรมห่มใจให้คลายเหงา

อย่าลืมรอรับไว้ให้เป็นเงา

ไล่ความเหงาทุกคราวเศร้าเลือนไกล

คอยเมียงมองท้องฟ้าพาให้คิด

ใจเผลอติดเมฆลอยคล้อยมาใกล้

เมื่อลมพัดพลิ้วไหวร่มไม้ไกว

ตามกลิ่นไอสายฝนจนฉ่ำทรวง

เธออยู่ไหนดวงใจใคร่สถิต

เผลอดวงจิตคิดถึงซึ้งทุกห้วง

ความห่วงใยห่วงหาพาถามทวง

หรือฟ้าแกล้งเอาช่วงฝนร่วงเพลา

ความคิดถึงที่มาพร้อมลมฝน

ใครบางคนใจห่วงหาพาอับเฉา

ไม่รู้ว่าเธอติดฝนอยู่หรือเปล่า

ฉันคอยเฝ้าเธอคืนเพื่อชื่นใจ

~*สายน้ำ..แห่งรัก*~

ถ้าหากว่าสายน้ำนั้นหยุดไหล

ได้ดั่งใจเราบอกตอนแรกเริ่ม

ทางความรักที่เคยแอบแบบแต่เดิม

เพียรแทบตายเพื่อเพิ่มเติมทุกวัน

เคยมีรักที่ขาดพลาดครองคู่

พร้อมฝ่าฟันมั่นดูร้อยสู่ขวัญ

เพราะว่าเคยเดินร่วมทางไม่ห่างกัน

มีสายใยถักฟั่นมั่นอาทร

หากเมื่อก่อนไม่แยกเดินกับเขา

คงมีเรา มีเธอไว้เพ้ออ้อน

แต่ยามนี้คงมีฉันที่อาวรณ์

ไม่มีเธอเหมือนก่อนคอยผ่อนเบา

ถึงวันนี้ก็ยังมีคำนั้นอยู่

ถ้าเคยรู้หรือรับปรับกับเขา

มีเหลือเฟือเผื่อไว้คลายบรรเทา

ยังมี ”เรา ”ไม่มี ”เขา” เข้ามากวน

**เมื่อมีรัก**

*รักเอย อย่าเคลื่อนคล้อย.......เลยนา

วานอย่า เพิ่งบอกลา...........เมื่อใกล้

ใจฉันสิโหยหา..........รักเยี่ยม จริงเฮย

ไยจักไกลห่างให้.............ร่ำร้องคำนึง

*ใจไฉนโศกเศร้า...........จริงเรา

หรือแค่รักอับเฉา..............ห่มไห้

หวังเพียงช่วยบรรเทา.........หวงห่วง

ปล่อยเขาเราดุจไร้.............เสื่อมสิ้นวิญญาณ

~* คราทิวไม้ไหว...*~

๐.ตะวันรอนอ่อนอับพยับแสง

ดูดวงอ่อนผ่อนแรงหลุบแสงกล้า

เหมือนรอรั้งสั่งแสงทองส่องนภา

ค่อยไรไรเยื้องหาพนาไพร

๐.พระจันทรจรจำรูญบูรพทิศ

กระต่ายติดแต้มสว่างพร่างไสว

เห็นกระต่ายบนดวงจันทร์นั้นตามไป

ฝากเทวารับไว้ประคับประคอง

๐.แล้วใครหรือถือดีว่ามีศักดิ์

มิรับรักเริดร้างให้หมางหมอง

ไม่เหมือนเดือนเหมือนกระต่ายเสียดายน้อง

ถึงทิ้งขว้างปกป้องเสมอไป

๐.น้ำค้างพรมลมเฉื่อยเรื่อยเรื่อยริ้ว

หนาวดอกไม้ไหวพลิ้วทิวไสว

เกสรร่อนปลิวคว้างลงธารใจ

ให้ซาบในทรวงช้ำสุดกล้ำกลืน

๐.มองไม้ป่าพาหนาวในคราวยาก

สุดจะฝากแฝงหน้าไม่ฝ่าฝืน

แม้นบางวันล้างานผ่านช่วงคืน

จะชูชื่นช่วยหนาวพี่คราวครวญ

~*..รัก...ตราตรึงอยู่เสมอ...*~

๐.เพราะความห่างจริงแน่แท้หรือนี่

น้องจึงมีความเรียงเพียงแค่เผลอ

เขียนทุกคำนำทุกบทที่อ่านเจอ

มาร้อยร่ำพร่ำละเมอเพ้อทุกวัน

๐.ยามคืนค่ำเฝ้าถามดาวพราวไสว

อยู่แห่งใดกันเล่ารักที่พักขวัญ

น้องมองเหม่อเสมอมาคราเพ็ญจันทร์

จิตผูกพันมั่นคงแน่แท้หรือลวง

๐.ที่มาบอกเล่าความให้ตามนั้น

ใครไหนกันเขามีคู่อยู่ในห้วง

รักของเราจึงหมองเศร้าเข้าถามทวง

เพราะเขามีบาศบ่วงถ่วงหัวใจ

๐.เมื่อรับรู้ทุกอย่างก็ร้างเถิด

อย่าให้รักมันเตลิดจนหวั่นไหว

มัวคำนึงถึงเขาอยู่ทำไม

ร้องคร่ำครวญแล้วได้อะไรมา

๐.ฟังเสียงใจเพรียกร้องทำนองเศร้า

ร่ำคลอเคล้าผ่านคำค่ำคอยหา

ฝากดาวเดือนเลื่อนลอยคล้อยนภา

โปรดวอนหวังสั่งฟ้าทุกคราเยือน

~*อย่า*เมิน*รัก*ฉัน*~

๐.น้องเพิ่งรู้ว่าพี่ก็คิดหนัก
คำสลักทักส่งลงเคียงใกล้
ไม่เหมือนก่อนนั้นเลยเชียวหรือใจ
แล้วพี่ไยรำพึง..เอ่ยถึงเกิน

๐.ไม่เคยคิดว่านั่นมันจะร้าย
น้องนี่หรือมุ่งหมายไปสรรเสริญ
กับทางรกที่วกวนพาใจเพลิน
ใครจะเยินยอหรือไม่ถือเลย

๐.คำทุกคำที่บอกให้ได้รู้
ไม่เคยอยู่ห่างทรวงช่วงที่เผย
ออกจากใจเสมอมาอย่างที่เคย
แล้วไยพี่จึงเอ่ยเผยตัดรอน

๐.จะเสนาะหรือเปล่าเข้าใจพี่
เพราะเรื่องนี้แรงเกินไปจนใจหลอน
ใครที่ไหนมาหลงใหลไม่อาทร
ขอแต่พี่คนที่อ้อนอย่าซ่อนคม

๐.แต่ละคำแต่ละดอกพี่ตอกย้ำ
ให้เจ็บช้ำร่ำไปจนใจขม
ใครจะเป็นตัวสำรองให้หมองตรม
รักขื่นยื่นระทมให้เรื่อยมา

~*ในคืนร้าง..ทางสาบาน*~

๐ จะให้ยืนอย่างไรกันเล่าพี่

ก็ดูซิมาทำจนพร่ำเพ้อ

ปากก็บอกรักกันทุกวันเจอ

แล้วอย่างนี้ใครที่เผลอมาลืมกัน

๐.ใช่แล้วนะรักขื่นพี่ยื่นให้

น้องเอามาเก็บไว้แม้ในฝัน

ใจเศร้าหมองสุดช้ำเกินรำพัน

สุดจาบัลย์มั่นแม่นแสนแค้นใจ

๐.ไม่ต้องตามต้องตอบเคยมอบสู่

เคยชื่นชูรู้รื่นจนขื่นไหว

ตอนนี้บอกตรงตรงแสนอาลัย

รักของคนทำหม่นไหม้เกือบตายเลย

๐.เมื่อศาลสั่งคำลงตรงด้านหน้า

ที่ร่อนลงเต็มตาผู้ผ่าเผย

เอาคำผิดที่น้อยร้อยมาเกย

แต่อย่างว่าคนมันเชย..ไม่เคยเกิน

๐.คราวรักขาดบาดจิตคิดก็ช้ำ

ต้องทนย่ำนั่งคอยฟังยังเขินเขิน

แต่คนว่าเขาหรือแคร์แค่ทำเมิน

ช้ำสุดช้ำคำเขาเพลินบนเนินใจ

๐.เมื่อเราเจ็บเหน็บหนาวร้าวจนล้า

พี่ยังมาเพิ่มน้ำตาให้บ่าไหล

หรือว่าพี่จะมาซ้ำก็ทำใจ

คนเคยใกล้เขาใจดำทำจนตรอม

~*น้อยไปอีกหรือ*~

๐.ในยามเช้าเงาตะวันพลันเฉิดฉาย

พยับพรายพรูพรั่งดั่งเก็จแก้ว

ประกายส่องผุดผาดวาดขอบแนว

ดูวับแววแนวน้ำทำละเมอ

๐.น้อยไปหรืออย่างไง? ใจที่ให้

ก็ยกไปเก็บไว้ใกล้เสมอ

ใจทั้งดวงที่หวงไม่ลวงเธอ

ทุ่มเสนอจนไร้ใครคอยมอง

๐.น้อยไปหรือ? อย่างไร?ใจที่มอบ

ทั้งรอปลอบตอบไปถึงในห้อง

ไม่เคยหมายไหนอื่นมาแนบครอง

มั่นใฝ่ปองเพียงเธอเพ้อยามไกล

๐.น้อยไปอีกหรือรักที่ถักส่ง

มันน้อยลงหรือคำนำเคียงใกล้

น้อยหรือกับความฝันมั่นห่วงใย

ที่ร้อยไว้ฝากไปกับสายลม 

๐๐๐...เหมันต์เยือน..ปลายปี..๐๐๐

สายลมหนาวผ่าวผ่านร้าวรานนัก

ฉันผิดหวังจากรักยากรักษา

เมื่อลมลู่กู่พลิ้วหวิวหวิวมา

ในอุราแสนตรมระทมนาน

มาคลุกเคล้าเกลือกกลั้วเหงาตัวนี้

ทุกวันวี่ใจขมตรอมตรมกร้าน

ความหวังสิ้นไม่เหลือให้เจือจาน

ทุกอย่างผ่านหายจากพรากไม่คืน

เห็นผู้คนเขามีคู่เคียงใกล้

เราไฉนมีรักมักสุดฝืน

ในหัวอกสุดช้ำแสนกล้ำกลืน

เมื่อไร้ใครคอยยื่นความชื่นทรวง

ครั้นลมหนาวพัดมาก็ล้านัก

เกินจะทักท้วงติงแอบอิงห้วง

เฝ้าตามหาบางใครที่ใจกลวง

ทำเป็นห่วงบังหน้าก่อนลาเลือน

~*กิจกรรมหวิวไหว*~

๐เมื่อลมหนาวพัดมาอุราหวั่น

นั่งชมจันทร์สีนวลครวญเพลงซ้ำ

ว่ารักเอ๋ยรักข้าไม่น่าจำ

เคยดื่มด่ำเดี๋ยวนี้ช้ำใจจาบรรถ์

๐เปิดเพลงดังฟังก่อนย้อนอดีต

เสียงหริ่งหรีดร้องระงมจะข่มขวัญ

เสียงหนุ่มนาฟากโน้นวอนเย้ยจันทร์

นั่งฟังคั่นสนั่นทุ่งลูกกรุงไทย

๐จะมาบอกยังคอยร้อยเดือนอยู่

พร่ำเพรียกผู้ที่เหงาเข้ามาใกล้

ทั้งเช้าเย็นก็เห็นเดือนเด่นไพร

รักเอ๋ยอ้อนฝากไปกับสายลม

๐ลืมเสียเถิดคนเคียงเพียงกันหนาว

อกที่ร้าวคราวนั้นแสนขื่นขม

ไม่อยากสร้างแล้วรักสลักปม

แสนระทมสุดฝืนยื่นเยียวยา

๐ใครกันนะมาวอนอ้อนลมฝาก

ไปบอกคนอีกฟากอยากไปหา

เพื่อให้มีหนังสือสื่อเวลา

ส่งใครมาให้อ้อนกลอนเสียงดี

๐แถมขอพรว่อนฟ้าอีกคราหนึ่ง

ฟังแล้วอึ้งเรี่ยวแรงไฟแรงรี่

จะปั่นป่วนทรวงสาวคราวหนาวมี

ให้ท่านสั่งมาที่เวบอินไฟล์

ไย...เปลี่ยนแปลง...

โอ้..อกเอ๋ยเคยคิดจิตสับสน

เพราะเราคนบุญน้อยด้อยวาสนา

ร่างกายนี้จิตก็ดีที่ศรัทธา

สุดสายตาฝ่าฝันก็หวั่นใจ

คืนแรมร้างทางผ่านนานมาแล้ว

ลมวู่แว่วตามแนวดงคงสั่นไหว

ใต้เงาโค้งขอบฟ้ากว้างจะถางไป

แต่ไฉนไยท้อทุกข์ยากลุกเดิน

เมื่อเดือนก่อนพร่ำเพ้อเผลออยากสร้าง

วิถีทางเทียบชั้นนั้นแต่เนิ่น

เรี่ยวแรงใจอ่อนหมดจนอดเพลิน

พ้นโขดเนินป่าสร้างร่างซบดิน

หน้าที่...สีเลือด

๐.แสนระทมขมขื่นยากฝืนนัก

เมื่อความรักยิ่งใหญ่ดุจขุนเขา

มาจากไกลไม่หวนคืนลำเนา

ปล่อยให้เราเหงาคว้างอยู่กลางใจ

๐.จึงรำพึงรำพันขวัญหม่นหมอง

น้ำตานองท่วมอกสะทกไหว

พ่อที่รักพลันพรากจากลาไกล

ดวงฤทัยสุดสะท้อนอ่อนอุรา

๐.แม่ร้องไห้ครวญคร่ำช้ำทุกข์ท้อ

ภาพของพ่อเคียงข้างไม่ห่างหน้า

จากไปแล้วลาลับไม่กลับมา

ไม่เคยห่างสักคราอาวรณ์จัง

๐.พอค่ำคืนวันนี้ยังไม่เห็น

มองจันทร์เพ็ญเพียรส่องไม่ปองหวัง

อยากให้เป็นเหมือนก่อนตอนพ่อยัง

ไม่ต้องนั่งคนเดียวให้เปลี่ยวใจ

๐.รอแม่รอคอยพ่ออยู่ตรงนี้

ในค่ำคืนที่มีดาวสุกใส

แต่ลางเลือนเมฆบังทั่วทั้งไพร

ทั้งดวงใจไหวหวามท่ามไอจันทร์

~*ร้อยใจ...*~

๐.มารับมอบ ตอบกลอนให้ ใครคนนี้

ร้อยวจี ที่หวานนัก ทักทายฉัน

จึงมาล้อม พร้อมรับใจ ไหวทุกวัน

เพื่อมอบกลับ นับวันนั้น ฝันแสนดี

๐.มีสนอง ปองเก็บไว้ ให้ได้สม

ในอารมณ์ ระทมนัก รักเธอนี้

มาห่วงใย ใจมอบกลับ รับให้ดี

ดวงใจพลี ที่ยอมเธอ เสมอมา

๐.อย่ายับยั้ง ชั่งใจไกล เพียงไหวร่อน

สายลมผ่อน ร้อนบางหนาว เคล้ามาหา

ยามโบกโบย โชยชื่นใจ ในเวลา

เมื่อรำเพย ทวนฟากฟ้า นภายิน

ป่าครวญ....ป่วนใจ

มาเดินตามความฝันปั้นเรื่องร้อย

มาตามรอยดอกสร้อยห้อยเคียงใกล้

จะเดินตามแนวทุ่งมุ่งเข้าไพร

ชมป่าเพลินเนินนัยไหวลมพา

เห็นเธอนั่งฟังลมบ่มคำถ้อย

เพื่อหลบตาเมฆลอยเลื่อนมาหา

เย็นยามพัดจัดวางข้างธารา

ฉันเดินมาพาแวะและทักทาย

ตะวันวาดแสงสาดลาดร่มไม้

เขียววิไลในม่านผ่านมาหมาย

เจ้าปีกบางแมลงปอล้อพระพาย

เห็นหนอนกลมตัวใหญ่ไม่อยากชวน

๐๐๐..แอบรัก..๐๐๐

๐ยินคำร่ำมาสู่

รีบมาดู ผู้สับสน

ใยเธอจึงกังวล

ในกมล จนเป็นไข้

๐มีรักจนต้องยอม

แต่ก็พร้อม ล้อมหัวใจ

ร้อยดาวพราวไสว

ส่งเคียงใกล้ ใครคนนั้น

๐เพระรักใช่หรือเปล่า

ยอมปวดร้าว เศร้ากับฝัน

เพราะรักสลักปัน

คงสักวัน เขาหันมอง

ระบำดาว...

ยอประพันธ์ขวัญกานท์แว่วขานขับ
โสตสดับสำเนียงเพียงโฉมศรี
โอบขวัญมานล้อมกอดพลอดพจี
ส่งสู่จินต์น้องพี่กวีจร

หลับตามพริ้มอิ่มหอมพะยอมแต่ง
ร่ายสำแดงแจ้งรักถักอักษร
ระบำดาวระย้าท้าอัมพร
เรืองบวรงามรับกับนงเยาว์

เดินตามทางช้างเผือกเทือกภูผา
ดาวประดับงามตาคว้าคลายเหงา
ม่านราตรีคลี่กลบ..ลบหมอกเทา
จึ่งพบฝันของเราที่เฝ้ามอง

จับต้องแสงระยิบกะพริบพลิ้ว
ประกายเพ็ญเด่นปลิวละลิ่วล่อง
เป็นของฝากจากใจใสเรืองรอง
ทอแสงทองเป็นแพรห่มแก่กัน

หยิบแพรพรมห่มร่างอย่างอบอุ่น
ด้วยละมุนกรุ่นรักสลักฝัน
กอดประทับจุมพิตชิดรำพัน
หวังปลอบขวัญคนดีที่นิทรา

หลับด้วยความหวานชื่นรื่นรมย์รัก
ตื่นประจักษ์สดชื่นรื่นหรรษา
พรกำนัลวรรณกรรมล้ำโสภา
ประทับค่ากล่อมฝัน..ขวัญกวี..../ฯ

๐ สายลม แห่งรัก ๐

******************

งามยิ่งนักรักของน้องที่ร้องหา
มาวางลงตรงหน้าทายทักพี่
ร่ายกลอนหวานส่งมาพร้อมพาที
สุ้มสำเนียงวอนมีไม่หนีไกล

ส่งให้เพื่อนนอนหลับประทับอก
ทั้งหยิบยกคำอ้อนป้อนฝากไว้
ให้พี่น้องพ้อง พลั่กร้อยถักใย
สู่ดวงใจยามหลับไปกับวัน

ร้องระบำร่ำร่ายส่ายเอวไหว
ท่วงทำนองสั่นไปตามไฟฝัน
เดินบนทางช้างเผือกใกล้เปลือกจันทร์
จวบรุ่งขึ้นของวันนั้นไม่นาน

ส่งความรักมาให้ใกล้เสมอ
เผื่อว่าเธอนึกถึงซึ้งในสาสน์
กอบเก็บความห่วงใยใส่ในกานท์
ร่ายมนต์กลอนอ้อนผ่านฟากน่านไพร

ให้อิงอุ่นในกลอนที่อ้อนหา
ทั้งเวลาก็ให้มากมายได้
เก็บเอาดาวเดือนล้อมพร้อมฝากใจ
จะมีหวานใดไหนปานเมื่ออ่านกลอน

มามองดาวคืนนี้ถ้ามีเดือน
เมฆก็เคลื่อนลอยมาพาใจถอน
ถ้าหากว่ามีฝนโปรยโบกก่อน
จะมีใครมาป้อนร่อนลำนำ

พี่ฝากความรักในฟากฟ้า
ที่ชายป่าข้างเรือนเยือนขหนำ
มาบอกรักทักทายให้เจ้าจำ
ทั้งคมคำคมกลอนร่อนข้ามคืน

น้องเห็นไหมลำนำคำพี่ให้
เดือนและดาวพร่างไหวในป่าผืน
ฟากฟ้าหม่นมืดมัวทั่วทั้งคืน
ไร้เดือนดาวร่ายรื่นชื่นฤทัย

ณ  ที่นี่ไม่มีดาวดาษดื่น
แต่ค่ำคืนฝั่งนี้ที่ผ่องใส
ช่างสุขในคำวอนอ้อนเหลือใจ
ริ้วทุ่งไพรในถิ่นหมิ่นเขตแดน.../ฯ

Pear askshorn   ๒๕/๑๑/๕๕

*ขอบคุณบทกวีของน้องน้ำหวานมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ "ขอบคุณค่ะ"

~* อีกหน่อยเธอคงเข้าใจ..*~

๐.เพราะว่าไม่เคยมีทางที่สุข
เจอแต่ทุกข์ซุกแอบแถบช่วงนี้
กับความขื่นขมทรวงช่วงเคยดี
เมื่อวันที่พี่มาไกลใจที่วาง

๐.อาจจะดูเหมือนว่าน้องใจร้าย
เคยมั่นหมายดูแลแคร์ไม่ห่าง
มันคงจะเป็นความฝันที่จืดจาง
เมื่อรักทิ้งใจร้างระหว่างเรา

๐ อาจจะดูว่าเหมือนเราไม่แคร์
คิดเพียงแต่เมื่อรักมักจะเศร้า
ปล่อยใจเคว้งลอยคว้างร้างเลือนเงา
ให้กับความว่างเปล่าอย่างเหงาใจ

๐ น้องจะบอกสักครั้งฟังนะพี่
ว่าทุกทีแคร์และห่วงช่วงที่ใกล้
อยากบอกเหตุทั้งหมดของหัวใจ
แต่พี่ไม่เคยฟังยังเมินกัน