๐เมื่อลมหนาวพัดมาอุราหวั่น
นั่งชมจันทร์สีนวลครวญเพลงซ้ำ
ว่ารักเอ๋ยรักข้าไม่น่าจำ
เคยดื่มด่ำเดี๋ยวนี้ช้ำใจจาบรรถ์
๐เปิดเพลงดังฟังก่อนย้อนอดีต
เสียงหริ่งหรีดร้องระงมจะข่มขวัญ
เสียงหนุ่มนาฟากโน้นวอนเย้ยจันทร์
นั่งฟังคั่นสนั่นทุ่งลูกกรุงไทย
๐จะมาบอกยังคอยร้อยเดือนอยู่
พร่ำเพรียกผู้ที่เหงาเข้ามาใกล้
ทั้งเช้าเย็นก็เห็นเดือนเด่นไพร
รักเอ๋ยอ้อนฝากไปกับสายลม
๐ลืมเสียเถิดคนเคียงเพียงกันหนาว
อกที่ร้าวคราวนั้นแสนขื่นขม
ไม่อยากสร้างแล้วรักสลักปม
แสนระทมสุดฝืนยื่นเยียวยา
๐ใครกันนะมาวอนอ้อนลมฝาก
ไปบอกคนอีกฟากอยากไปหา
เพื่อให้มีหนังสือสื่อเวลา
ส่งใครมาให้อ้อนกลอนเสียงดี
๐แถมขอพรว่อนฟ้าอีกคราหนึ่ง
ฟังแล้วอึ้งเรี่ยวแรงไฟแรงรี่
จะปั่นป่วนทรวงสาวคราวหนาวมี
ให้ท่านสั่งมาที่เวบอินไฟล์
๐มานั่งฟังคำวอนป้อนลิขิต
ให้ชีวิตชิดสมอารมณ์โก้
เฮ้อ..!ช่างสุดสุดแล้ววจีมีมาโว
กิจกรรมแสนจะโขอยากโยนไป
๐ แต่นั่งฟังไปก่อนเสียงอ้อนเพราะ
ช่างเสนาะในคำย้ำเอาไว้
ก็เพลินเพริดดีเหมือนกับอะไร
ฟังจนหลับพับไหวคนไกลวอน
~*Pear ask shorn*~
๑๖/๑๒/๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น