สายลมหนาวผ่าวผ่านร้าวรานนัก
ฉันผิดหวังจากรักยากรักษา
เมื่อลมลู่กู่พลิ้วหวิวหวิวมา
ในอุราแสนตรมระทมนาน
มาคลุกเคล้าเกลือกกลั้วเหงาตัวนี้
ทุกวันวี่ใจขมตรอมตรมกร้าน
ความหวังสิ้นไม่เหลือให้เจือจาน
ทุกอย่างผ่านหายจากพรากไม่คืน
เห็นผู้คนเขามีคู่เคียงใกล้
เราไฉนมีรักมักสุดฝืน
ในหัวอกสุดช้ำแสนกล้ำกลืน
เมื่อไร้ใครคอยยื่นความชื่นทรวง
ครั้นลมหนาวพัดมาก็ล้านัก
เกินจะทักท้วงติงแอบอิงห้วง
เฝ้าตามหาบางใครที่ใจกลวง
ทำเป็นห่วงบังหน้าก่อนลาเลือน
อ้าแขนรับหนาวไว้ใกล้ใจเปลี่ยว
อย่างโดดเดี่ยวเพื่อกอดพรอดเป็นเพื่อน
ให้ความหนาวร้าวรวดอวดดวงเดือน
ให้จันทร์คล้อยลอยเคลื่อนเยือนทุกครา
ถึงหนาวผ่านมาเยือนเตือนกี่ครั้ง
หมอกหนายังบังเงาเราจนพร่า
จึงไม่เห็นอุ่นไอในเมฆา
จนเวลาเนิ่นนานเกือบผ่านไป../
~*Pear Ask shorn*~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น