มาเดินตามความฝันปั้นเรื่องร้อย
มาตามรอยดอกสร้อยห้อยเคียงใกล้
จะเดินตามแนวทุ่งมุ่งเข้าไพร
ชมป่าเพลินเนินนัยไหวลมพา
เห็นเธอนั่งฟังลมบ่มคำถ้อย
เพื่อหลบตาเมฆลอยเลื่อนมาหา
เย็นยามพัดจัดวางข้างธารา
ฉันเดินมาพาแวะและทักทาย
ตะวันวาดแสงสาดลาดร่มไม้
เขียววิไลในม่านผ่านมาหมาย
เจ้าปีกบางแมลงปอล้อพระพาย
เห็นหนอนกลมตัวใหญ่ไม่อยากชวน
ดอกหญ้าลู่พรูพรั่งสั่งเสียงก้อง
ลมพัดต้องใบเอนเด่นตามสวน
นกเขาไฟในป่ามาร้องครวญ
เมื่อลมไหวปั่นป่วนรัญจวนจัง
จึงลุกเต้นตามขอบรอบรอบป่า
ชูสองแขนไขว่คว้าตั้งความหวัง
เดินไปบนเมฆน้อยร้อยพลัง
ก่อนจะนั่งชมเพลินบนเนินหญ้า
สายตาหยุดอยู่ตรงแสงพร่างพร้อย
ประกายนวลเลื่อนลอยย้อยเวหา
ส่องสว่างให้คลายย้ายลมพา
งามจับตาน่าชมให้สมใจ
ในป่าสูงฝูงนกบินผกผัน
ในช่วงวันดีดีที่ธารไหล
จักจั่นร้องพร้องเพราะเสนาะไพร
พฤกษาไหวเบียดสีเป็นปี่ครวญ.../ฯ
~*Pear ask shorn*~
๑๕/๑๒/๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น