๐.น้องเพิ่งรู้ว่าพี่ก็คิดหนัก
คำสลักทักส่งลงเคียงใกล้
ไม่เหมือนก่อนนั้นเลยเชียวหรือใจ
แล้วพี่ไยรำพึง..เอ่ยถึงเกิน
๐.ไม่เคยคิดว่านั่นมันจะร้าย
น้องนี่หรือมุ่งหมายไปสรรเสริญ
กับทางรกที่วกวนพาใจเพลิน
ใครจะเยินยอหรือไม่ถือเลย
๐.คำทุกคำที่บอกให้ได้รู้
ไม่เคยอยู่ห่างทรวงช่วงที่เผย
ออกจากใจเสมอมาอย่างที่เคย
แล้วไยพี่จึงเอ่ยเผยตัดรอน
๐.จะเสนาะหรือเปล่าเข้าใจพี่
เพราะเรื่องนี้แรงเกินไปจนใจหลอน
ใครที่ไหนมาหลงใหลไม่อาทร
ขอแต่พี่คนที่อ้อนอย่าซ่อนคม
๐.แต่ละคำแต่ละดอกพี่ตอกย้ำ
ให้เจ็บช้ำร่ำไปจนใจขม
ใครจะเป็นตัวสำรองให้หมองตรม
รักขื่นยื่นระทมให้เรื่อยมา
๐.ไม่เคยคิดสักนิดในจิตพี่
ว่าน้องมีจิตใจแสนชั่วช้า
จริงอย่างนั้นแน่หรือพี่บอกมา
รู้แค่หน้าใช่เข้าใจถึงในทรวง
๐.คำเปรียบเปรยที่บอกน้องรับรู้
และเจ็บอยู่ในจิตชิดถึงห้วง
ไม่อยากให้ใครเสี้ยมเขารักลวง
แต่เธอนั้นเล่นถ่วงกลวงแล้วใจ
๐.ไม่ลองมีรักหรือจะรู้ได้
เจ็บเจียนตายตอนเธอมาว่าให้
เหมือนคมมีดแหลมคมทิ่มข่มไป
ลึกจนล่วงเลยดวงใจฝังเส้นเอ็น
๐.เมื่อพี่นั้นรับรู้ว่าใจรัก
ถึงจะมีกับดักถักกี่เส้น
แถมพี่สร้างหลุมพรางวางประเด็น
ให้ได้เห็นรูปรอยห้อยเป็นพวง
๐.พระอาทิตย์ส่องแสงแรงจนกล้า
น้องไม่กล้าไปหือถือสู่ห้วง
จะใช่ภาพจริงแท้หรือแค่ลวง
มีสาระบางท่วงช่วงละ..คอน
๐.นี่ก็แปลกนักหนาคราหนังฉาย
มีมากมายที่เหลือเป็นเชื้อหลอน
ไม่เห็นนำบทดีในละคร
กลับมาย้อนที่มันซุกซ่อนในตัว
๐.นั่นแหล่ะพี่ หนี้ของคนที่เพ้อพร่ำ
เพราะว่าเขามีกรรมนำไปทั่ว
ไม่เคยฟังไม่เคยคิดย้อนให้กลัว
ทั้งจิตใจก็หม่นมัวชั่วเกินจริง
๐.จะไม่เจ็บได้ไงใครเขาดู
และก็รู้เกินจะกลับมาสุงสิง
ทุกข์เพราะคำไม่จำนำเข้าอิง
เอาทุกสิ่งคว้าทุกอย่างทางเผชิญ
๐.ไม่ต้องเอี่ยวเหลียวไปมองคนความหลัง
รอดสายตาที่หวังทางแนวเขิน
รับรู้แล้วแผ้วทางที่ย่างเดิน
เหตุของความบังเอิญ เกินเยียวยา
๐.เจ็บก็รู้ ดูแล้วเสริม เพิ่มเถิดรัก
เจ็บเพราะกัก ถักเป็นสร้อย ร้อยความล้า
เจ็บนั่นหรือ ถือทำไม ให้เฉื่อยชา
เจ็บเจียนบ้า ท้าทายโลก ที่โศกตรม
๐.หากถามน้องใยจึงทนบ่นกับโลก
ที่เศร้าโศกโบกลมอ่อนกร่อนจนขม
ทิ้งดวงใจไหวร่อนซ่อนรื่นรมณ์
เคล้าผสมบ่มเป็นรักทิ่มปักใจ
๐.ไม่เคยคิดไม่เคยฝันวันที่ผ่าน
จะร้าวรานยากต้านเกินทนไหว
เจ็บและช้ำให้หนำย่ำเถิดใคร
ป่นก็ได้ใจต้องการ...ผลาญให้จม.../ฯ
~*Pear Ask shorn*~
คำสลักทักส่งลงเคียงใกล้
ไม่เหมือนก่อนนั้นเลยเชียวหรือใจ
แล้วพี่ไยรำพึง..เอ่ยถึงเกิน
๐.ไม่เคยคิดว่านั่นมันจะร้าย
น้องนี่หรือมุ่งหมายไปสรรเสริญ
กับทางรกที่วกวนพาใจเพลิน
ใครจะเยินยอหรือไม่ถือเลย
๐.คำทุกคำที่บอกให้ได้รู้
ไม่เคยอยู่ห่างทรวงช่วงที่เผย
ออกจากใจเสมอมาอย่างที่เคย
แล้วไยพี่จึงเอ่ยเผยตัดรอน
๐.จะเสนาะหรือเปล่าเข้าใจพี่
เพราะเรื่องนี้แรงเกินไปจนใจหลอน
ใครที่ไหนมาหลงใหลไม่อาทร
ขอแต่พี่คนที่อ้อนอย่าซ่อนคม
๐.แต่ละคำแต่ละดอกพี่ตอกย้ำ
ให้เจ็บช้ำร่ำไปจนใจขม
ใครจะเป็นตัวสำรองให้หมองตรม
รักขื่นยื่นระทมให้เรื่อยมา
๐.ไม่เคยคิดสักนิดในจิตพี่
ว่าน้องมีจิตใจแสนชั่วช้า
จริงอย่างนั้นแน่หรือพี่บอกมา
รู้แค่หน้าใช่เข้าใจถึงในทรวง
๐.คำเปรียบเปรยที่บอกน้องรับรู้
และเจ็บอยู่ในจิตชิดถึงห้วง
ไม่อยากให้ใครเสี้ยมเขารักลวง
แต่เธอนั้นเล่นถ่วงกลวงแล้วใจ
๐.ไม่ลองมีรักหรือจะรู้ได้
เจ็บเจียนตายตอนเธอมาว่าให้
เหมือนคมมีดแหลมคมทิ่มข่มไป
ลึกจนล่วงเลยดวงใจฝังเส้นเอ็น
๐.เมื่อพี่นั้นรับรู้ว่าใจรัก
ถึงจะมีกับดักถักกี่เส้น
แถมพี่สร้างหลุมพรางวางประเด็น
ให้ได้เห็นรูปรอยห้อยเป็นพวง
๐.พระอาทิตย์ส่องแสงแรงจนกล้า
น้องไม่กล้าไปหือถือสู่ห้วง
จะใช่ภาพจริงแท้หรือแค่ลวง
มีสาระบางท่วงช่วงละ..คอน
๐.นี่ก็แปลกนักหนาคราหนังฉาย
มีมากมายที่เหลือเป็นเชื้อหลอน
ไม่เห็นนำบทดีในละคร
กลับมาย้อนที่มันซุกซ่อนในตัว
๐.นั่นแหล่ะพี่ หนี้ของคนที่เพ้อพร่ำ
เพราะว่าเขามีกรรมนำไปทั่ว
ไม่เคยฟังไม่เคยคิดย้อนให้กลัว
ทั้งจิตใจก็หม่นมัวชั่วเกินจริง
๐.จะไม่เจ็บได้ไงใครเขาดู
และก็รู้เกินจะกลับมาสุงสิง
ทุกข์เพราะคำไม่จำนำเข้าอิง
เอาทุกสิ่งคว้าทุกอย่างทางเผชิญ
๐.ไม่ต้องเอี่ยวเหลียวไปมองคนความหลัง
รอดสายตาที่หวังทางแนวเขิน
รับรู้แล้วแผ้วทางที่ย่างเดิน
เหตุของความบังเอิญ เกินเยียวยา
๐.เจ็บก็รู้ ดูแล้วเสริม เพิ่มเถิดรัก
เจ็บเพราะกัก ถักเป็นสร้อย ร้อยความล้า
เจ็บนั่นหรือ ถือทำไม ให้เฉื่อยชา
เจ็บเจียนบ้า ท้าทายโลก ที่โศกตรม
๐.หากถามน้องใยจึงทนบ่นกับโลก
ที่เศร้าโศกโบกลมอ่อนกร่อนจนขม
ทิ้งดวงใจไหวร่อนซ่อนรื่นรมณ์
เคล้าผสมบ่มเป็นรักทิ่มปักใจ
๐.ไม่เคยคิดไม่เคยฝันวันที่ผ่าน
จะร้าวรานยากต้านเกินทนไหว
เจ็บและช้ำให้หนำย่ำเถิดใคร
ป่นก็ได้ใจต้องการ...ผลาญให้จม.../ฯ
~*Pear Ask shorn*~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น