ถ้าหากว่าสายน้ำนั้นหยุดไหล
ได้ดั่งใจเราบอกตอนแรกเริ่ม
ทางความรักที่เคยแอบแบบแต่เดิม
เพียรแทบตายเพื่อเพิ่มเติมทุกวัน
เคยมีรักที่ขาดพลาดครองคู่
พร้อมฝ่าฟันมั่นดูร้อยสู่ขวัญ
เพราะว่าเคยเดินร่วมทางไม่ห่างกัน
มีสายใยถักฟั่นมั่นอาทร
หากเมื่อก่อนไม่แยกเดินกับเขา
คงมีเรา มีเธอไว้เพ้ออ้อน
แต่ยามนี้คงมีฉันที่อาวรณ์
ไม่มีเธอเหมือนก่อนคอยผ่อนเบา
ถึงวันนี้ก็ยังมีคำนั้นอยู่
ถ้าเคยรู้หรือรับปรับกับเขา
มีเหลือเฟือเผื่อไว้คลายบรรเทา
ยังมี ”เรา ”ไม่มี ”เขา” เข้ามากวน
ใยพี่บอกว่าเหลืออยู่เพียงหนึ่ง
คำเคยซึ้งยังวางทางให้หวน
แสงแห่งรักยังผ่องส่องเนียนนวล
จะวูบวับดับด่วนได้อย่างไร
ไม่มีใครไหนผิดต่างคิดถูก
ร้อยพันผูกความโกรธโทษใครได้
จะมลายหายร้างห่างยังไง
ความรักให้เสมอเธอ..ไม่พอ
ต่างความคิดต่างความฝันต่างไม่ยื่น
นี่หรือชื่นเคยบอกออกมาขอ
เมื่อไม่นานเธอเมินเดินไม่รอ
แล้วจะง้อให้พ้อหน่อยไม่มี
ไม่ต้องโกรธหรือโทษให้ชั้นฟ้า
รักของพี่หรือกล้าพาน้องหนี
ใยเกรงกลัวอาญาถ้าว่าดี
เดินเข้ามาสิพี่..บ้านนี้คอย :)
~*pear ask shorn*~
๒๔/๑๒/๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น