๐.เพราะความห่างจริงแน่แท้หรือนี่
น้องจึงมีความเรียงเพียงแค่เผลอ
เขียนทุกคำนำทุกบทที่อ่านเจอ
มาร้อยร่ำพร่ำละเมอเพ้อทุกวัน
๐.ยามคืนค่ำเฝ้าถามดาวพราวไสว
อยู่แห่งใดกันเล่ารักที่พักขวัญ
น้องมองเหม่อเสมอมาคราเพ็ญจันทร์
จิตผูกพันมั่นคงแน่แท้หรือลวง
๐.ที่มาบอกเล่าความให้ตามนั้น
ใครไหนกันเขามีคู่อยู่ในห้วง
รักของเราจึงหมองเศร้าเข้าถามทวง
เพราะเขามีบาศบ่วงถ่วงหัวใจ
๐.เมื่อรับรู้ทุกอย่างก็ร้างเถิด
อย่าให้รักมันเตลิดจนหวั่นไหว
มัวคำนึงถึงเขาอยู่ทำไม
ร้องคร่ำครวญแล้วได้อะไรมา
๐.ฟังเสียงใจเพรียกร้องทำนองเศร้า
ร่ำคลอเคล้าผ่านคำค่ำคอยหา
ฝากดาวเดือนเลื่อนลอยคล้อยนภา
โปรดวอนหวังสั่งฟ้าทุกคราเยือน
๐.มาคอยฟังเขาย้ำในค่ำนี้
ทั้งวจีร้อยรสจรดเหมือน
เฝ้าแต่คอยรำพึงซึ้งกับเดือน
ให้ดาวเกลื่อนเคลื่อนบนฟ้าห่วงหาเธอ
๐.แสนสงสารคนรอท้อบ้างไม่ ?
มาถามไถ่ให้ใจหวั่นสั่นเสมอ
คิดถึงบ้างบางเวลาหน้าก็เจอ
ใจละเมอจนเผลอลืมปลื้มไม่นอน..ฯ
๐.รักนะรักเธอจริงจึงนิ่งไว้
อย่าเพิ่งกล่าวอะไรใจจะถอน
ให้ความรักอยู่เคียงเฝ้าเรียงกลอน
ให้ใจอ้อนป้อนข้อความตามที่ดู
~*Pear-Ask shorn*~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น