๐เมื่อพ่อติดประชุม
คงหลายทุ่มดึกจะกลับ
ลูกน้อยนอนไม่หลับ
แม่ปรับอิงอกปลอบใจ
๐เมื่อตื่นลูกถามว่า
พ่อกลับมาแล้วใช่ไหม?
แม่แอบร่ำร้องไห้
ต้องแกว่งไกวลูกหลับฝัน
๐ลูกน้อยไร้เดียงสา
แม่ก็หาทางผลัดวัน
บอกว่า พ่อเจ้านั้น
รีบมุ่งมั่นปั่นเงินนา
๐สามีร้างหนีไกล
ห่างไปไม่ส่งข่าวหา
ครอบครัวไร้พึ่งพา
ไม่น่ามาปล่อยเดียวดาย
๐ปัญหาเหตุหย่าร้าง
อีกแยกทางก็มากหลาย
เมื่อรักจางก็กลาย
ลูกนั้นย้ายเป็นกำพร้า
๐เมื่อสังคมล้มเหลว
ให้ความเลวมันยื่นหา
ชีวิตแสนอ่อนล้า
กับปัญหามากนักเธอ
๐กลัวลูกนอนฝันร้าย
เหลียวแลหายก็ให้เก้อ
เมื่อหลับยังละเมอ
จะขอเจอพ่อที่รอ
๐ผวาคราดึกดื่น
ต้องข่มขื่นตื่นมาท้อ
กี่คืนค่ำแล้วหนอ
ลูกเฝ้ารอพ่อไม่มา
๐หรือแม่นั้นจนยาก
เพราะลำบากจากกรรมหนา
จึงพรากพี่ไคลคลา
ให้น้ำตาบ่าล้นทรวง
๐สงสารแต่ลูกน้อย
ที่รอคอยพ่อลืมง่วง
ทั้งนับนิ้วเพื่อทวง
ของทุกช่วงที่นึกมา
๐ป่านนี้พี่คิดไหม?
เยื้อหุ้มใจคงไม่หนา
ไหนลูกคือดวงตา
สองเดือนกว่าหน้าไม่เจอ.../ฯ
พลอยตะวัน ๒๙/๑๑/๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น