แสนเพลิดเพลินเหมือนเดินบนวิมาน
คำฉ่ำหวานเปรียบปานน้ำผึ้งไหว
เคยสดชื่นน้อมใจนำพร่ำเพ้อไป
รักซ่านซึ้งตรึงไว้ในกมล
เมื่อสายน้ำสายลมพร้อมพรมพร่าง
ทุกแหล่งทางสว่างใสไร้สับสน
ทั้งความมืดในแสงไม่แล้งจน
ทำให้ใจสุขล้นพ้นรอยช้ำ
สรรเอยเคยสรรสร้างทางเราเริ่ม
ทุกคืนค่ำคอยเติมเสริมรอยร่ำ
รักเจ้าเอยเผยร้องท่องประจำ
สุดดื่มด่ำมองสายน้ำท่ามสายลม
จะพร่างพรมทุกแห่งไปในความมืด
รักอย่าจืดชืดจางพรางความขม
เหงาเงียบเหงาสิ้นเงาคล้ายเฉาตรม
ทุกข์ระทมซมซานปานขาดใจ
ขานกู่ขานรานร้าวเราเร่าร้อน
รักไฉนเหมือนไฟฟอนย้อนหวั่นไหว
เผาสิเผาทั้งเขาเราอ่อนไป
เจ็บจนครวญหวนไห้เพราะใครทำ..../ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น