/มองรวงข้าวแตกกอรอคอยฝน
คงไม่พ้นแห้งตายกลายเป็นหญ้า
ไร้ชีวิตชื่นสุขทุกข์รุมมา
เพลงชีวาน่าหน่ายหมายสิ่งใด
/ไม่มีหรอกความหนาวถ้าร้าวหม่น
แทบทุกหนทุกที่มีตรงไหน
จากบ้านเกิดเมืองฟ้าน่าหวั่นใจ
ความขาดไร้ครอบครองทุกห้องทรวง
/ออกจากบ้านเคยอยู่รู้ไม่ดี
พเนจรทุกที่มิเคยห่วง
ทั้งลูกเล็กเด็กแดงแล้งลมลวง
ไม่เคยถ่วงห่วงหาจนล้าเกิน
/มีสองแขนสองขาที่กล้าสู้
ก้าวเดินสู่ท้องร่องท่องโขดเขิน
ตะวันแดงแซงโค้งที่โล่งเนิน
เราเผชิญเพลินทางก้าวย่างมา
/จะนำธงชัยปักสลักทุ่ง
ทุกโค้งคุ้งให้สวยสะประดับหล้า
ทุนนิยมปมขื่นรื้นนัยน์ตา
จักสูญหายจากใบหน้าเขาท้าทาย
/ให้อยู่อย่างรวงข้าวเฝ้าคอยฝน
สักกี่คนกี่คนเขาพ้นหมาย
มีกี่คนกี่คนพ้นสบาย
การขี่ควายใช่เหมือนเพื่อนขี่คน..../ฯ
แพรอักษร ๑๒/๐๒/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น