ในดวงตาเธอเห็นฉันเป็นใคร
ไยดวงใจของเธอเพ้อแต่เขา
สายตาเธอแค่เห็นฉันเป็นเงา
ที่จะเย้าหยอกล่อเคล้าคลอกัน
อย่ามาดีกับฉันเดี๋ยวหวั่นไหว
อย่ามาแกล้งเอาใจให้ไหวสั่น
อย่าไต่ถามทุกข์สุขกันทุกวัน
อย่ามาผูกสัมพันธ์มันไม่ดี
แม้บางครั้งคิดไปไร้ตัวตน
แต่ฉันก็คือคนบนโลกนี่
มีหัวจิตหัวใจใช่ไม่มี
ความเจ็บช้ำยังล้นปรี่ที่ก้นทรวง
แม้รู้ว่าเธอไร้ซึ่งความรัก
ไม่มีวันร่วมถักสลักห้วง
ไม่มีฝันมาเคียงร้อยเรียงดวง
คงเป็นช่วงร้างลาจากหน้าไกล
ในความจริงฉันไร้ใครมารัก
ไม่อยากทักทายใครให้หวั่นไหว
กับความจริงฉันรักเธอมากไป
ต้องถนอมเก็บไว้ไม่บอกปัน
แต่ดวงใจอยากรู้อยู่เสมอ
จริงไหมเธอที่ยังตั้งความฝัน
ทั้งมีรักรอคอยร้อยฝากกัน
เรามีวันต้องสร้างหรือร้างแล้ว..../
แพรอักษร ๒๒/๐๒/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น