หยุดร้องไห้เถิดคนดีที่น่ารัก
เมื่อเหนื่อยนักก็พักกับตักนี่
เพราะน้องรู้พี่ทนหมองหม่นมี
เข้าใจดีว่างานหนักพักไม่พอ
อย่าไปคิดติดนึกรู้สึกมาก
เพราะความจริงหลายหลากยากสานต่อ
เอาชีวิตความจริงจังมาพะนอ
ยั้งอารมณ์ไหวท้อต่อตัวเอง
สายลมพัดเย็นฉ่ำลำธารไหล
ยังรี่เรื่อยรินไปใช่รีบเร่ง
เหมือนคนเราเดินดินไม่กริ่งเกรง
ถึงไม่เก่งแต่แกร่งแรงรายทาง
บางครั้งคราวอาจจะล้มระทมทุกข์
ให้รีบลุกปลุกความหวังตั้งตาสร้าง
พอผ่านพ้นก็ระวังอย่าร้างจาง
ใจบอบบางอารมณ์อ่อนซ่อนข้างใน..../ฯ
Pear ask-shorn
๐๒/๐๒/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น