/ มีความเงียบเหยียบย่างไม่ห่างหาย
แล้วความเศร้าเดียวดายก็มาเพิ่ม
อยากเรียกร้องร่ำไห้พาไฟเติม
ยากจะเริ่มเสริมอดีตที่กรีดตา
/ มีความทุกข์ซุกไว้ใจจึงเศร้า
เหมือนว่าเรายอมยินถวิลหา
ให้จำพรากจากแล้วแว่วลมพา
ไม่เห็นหน้าค่าตาแต่อาวรณ์
/ หรือจะจำใจห่างร้างสวาท
เฝ้ากลั่นถ้อยร้อยพาดวาดอักษร
ตอนรันทดทนยากเขาจากจร
ไม่มีแววอาทรย้อนมองดู
/ คงลืมกันวันก่อนตอนร่วมฝัน
ฝากสัมพันธ์มั่นคงหลงเหลืออยู่
ลืมสานต่อไมตรีที่รับรู้
ไม่มีคำนำมาคู่ฤดูกาล
/ อยากฝากใจดวงน้อยที่ด้อยค่า
ไว้อิงแอบในอุราคราเรียกขาน
จะได้เจอเธออยู่ร้องกู่กานท์
ร่ายร่ำกลอนแสนหวานผ่านอารมณ์
/ ได้ยินไหมคนดีฉันมีรัก
มารอทักทายกันวาดขวัญห่ม
หากเดือนดาวน้าวโน้มประโลมตรม
สุขภิรมย์ปมขื่นก็ลื่นคลาย.../ฯ
แพรอักษร ๑๐/๐๒/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น