Translate

วันอาทิตย์ที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

ตลอดเวลา


/อยากจะนอนหลับลงที่ตรงนี้
ตรงที่มีแต่เรา..เพียงเราสอง
พักเรื่องราวช้ำหม่นทนทุกข์ครอง
ความเศร้าหมองสับสนปนอ้างว้าง

/อยากจะมีใครสักคนไว้ชมชิด
แนบสนิทดวงใจไม่เหินห่าง
เพื่อปลอบขวัญวันเหงาเฝ้านำทาง
คอยเคียงข้างหยอกเย้าพะเน้าพะนอ

/เพียงความรักงดงามตามอย่างนี้
ชั่วชีวีถวิลหามาเกิดก่อ
เพราะความรักลอยลมคมไม่พอ
จึงอยากขอเคียงข้างบ้างคงดี

วันเสาร์ที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

ทะเลใจ...


/ชีวิตล่วงพ้นไปเลยวัยฝัน
ผ่านคืนวันโหยไห้ไร้ความหมาย
มีแต่ความเงียบเหงาและเปล่าดาย
กับสำนึกสุดท้ายในตัวตน

/กับชีวิตที่เรียนรู้สู้ทุกวัน
ระหว่างตัวกับใจฉันช่างสับสน
บางครั้งใจนำตัวก็มัวมน
ต้องพลัดหล่นเลียแผลแพ้ใจตัว

/และเมื่อตัวนำใจยิ่งร้ายกว่า
หมดปัญญาถ่ายถอนตอนเกลือกกลั้ว
ยิ่งหน้ามืดยิ่งพะวงหลงเมามัว
อาบความชั่วร้อนร้ายเป็นรายวัน

/เพลินในดงแสงสีที่ฉาบฉวย
เหมือนสัตว์ป่วยติดบ่วงบาศก์ไม่อาจบั่น
ต่องนอนนิ่งจำนนทนกับมัน
ตื่นสวรรค์แต่กลับตกนรกใจ

วันพฤหัสบดีที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

ก้อนหินก้อนนั้น


/รู้นะเธอปวดร้าวใจเศร้าหมอง
แต่ขอลองตรองดูบ้างได้ไหม
กับปัญหาเร้ารุมสุมหัวใจ
ลองปล่อยวางว่างไว้ไม่เก็บมัน

/เหมือนก้อนหินในมือเธอถืออยู่
บีบจนแน่นแขนเกร็งสู้มือไม้สั่น
คนเห็นต่างยิ้มจ้องมองตากัน
เจ็บมือหรือเปล่านั่นที่ท่านทำ

/ไม่มีใครทำร้ายเธอได้หรอก
มีแต่เราที่จะหลอกหรือเหยียบย่ำ
ก็คิดเองเออเองเพ่งประจำ
ใจจึงต้องตกต่ำจนตำใจ

/ชีวิตเราก็เท่านี้เท่าที่เห็น
ทุกข์-สุขเป็นเหมือนกันเชื่อฉันไหม
หากไม่รับรู้บ้างวางเฉยไป
ชีวิตก็สดใสไม่หนักทรวง

วันจันทร์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

เหตุผล ของคนไม่รัก



ผิดไหม?...หากใครคนนั้นเดินจากเราไป
หลังจากที่คบกันแล้ว..เราเดินด้วยกันไม่ได้..

ทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าเพียงแต่เราเข้าใจในความเป็นจริงของมัน
เราก็อยู่กับชีวิตนี้ได้แล้ว โดยที่ไม่ต้องมานั่งถามกัน
เรื่องที่มีคำถามมากที่สุด คงอดไม่ได้ที่จะโยงไปถึงความรัก
เพราะดูแล้วคงจะเป็นเรื่องยอดฮิตของคำถาม...
 นับจากวันที่เจอกันเลยนั่นทีเดียว

และจะมีมาให้ถามอีกเรื่อยๆ จนถึงวันที่ใครคนใดคนหนึ่งเดินจากไป
แล้วคำถามสุดท้ายสำหรับใจที่เหลือคือ 
“ทำไม..เขาถึงเดินจากไป”
“ทำไม..เราทำอะไรผิดเหรอ”
“แล้วทำไม..เขาถึงไม่รักเรา”
“เรายังไม่ดีกับเขา อย่างที่เขาต้องการหรือ?”

แล้วคำตอบนี้ใครจะตอบเราได้นะ....
แม้แต่ตัวเรายังหาคำตอบไม่ได้เลย....
“หากว่าเราดีพร้อมจริงๆ แล้วทำไมเขาต้องไปจากเราล่ะ?”

“หรือว่า..นี่คือ..คำตอบ”ที่เราเองก็ไม่รู้..เพราะมันแอบเรา
มันซ่อนอยู่ตรงไหนล่ะ! นั่นไง..ที่บางครั้งเราเองก็ไม่คิด นึกไม่ออก
ว่า...เหตุที่แท้จริงน่ะคืออะไร?
“คิดเท่าไหร่เราก็หาคำตอบไม่ได้”
“เรามันไม่ดี หรืออะไร ตรงไหน”
 แต่สิ่งที่มีคำตอบชัดอยู่แล้วน่ะคือ.. “เขาไปจากเราแล้ว”

 “ด้านหน้าเรา เมื่อก่อนนั้นเคยมีเขา แต่ตอนนี้ ไม่มี..ไม่มีแล้วสินะ” 
“คนคนนั้นที่เราเคยหัวเราะ 
“กอดคอกันร้องไห้ยามทุกข์...
“เคยหยอกเย้า...
“เคยจับมือกันเดินท่านกลางฝูงชนจอแจ...
“ตอนนี้..ตรงหน้าเรา ไม่มีเขาแล้ว....

วันนั้น..เราเลือกเขา เรารักเขา
“เหมือนเขารึเปล่านะ วันที่เขาเลือกเรา รักเรา
และในวันที่เขาไม่รักเราล่ะ?...
เขาคงมีเหตุผลของเขาด้วยหรือ?...

“เอาน่า...มัวแต่ร้องห่มร้องไห้ ตีโพยตีพายไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา
เข้าใจเสียทีสิ ต่อให้เราดีเลิศเลอปานนางฟ้า
และ ตราบใดที่เขาคิดว่ายังมีคนอื่นที่ดีกว่า..ยังไงเขาก็ไปจากเราอยู่ดีล่ะ”

*แค่รู้ว่า...เขาไม่รักก็เจ็บจะแย่แล้ว
อย่าพยายามซ้ำเติมใจให้มันเจ็บมากขึ้นเลย
ต่อคำถามที่หาคำตอบให้ใจไม่ได้นั่น....


~*P-aksorn*~

เรือรักกระดาษ - มาลีฮวนน่า



..................
/เห็นไหมนั่นลำคลองแสงส่องสาด
เรือกระดาษแล่นลิ่วพลิ้วผ่านหน้า
ลมพัดคลื่นสาดกระเซ็นเย็นฉ่ำตา
ไม่เหมือนม่านมายามาบังใจ

/โลกีย์พาอ่อนไหวดวงใจอ่อน
ดั่งนาวายอกย้อนให้ร้อนใกล้
บ้างสุขสมอารมณ์ดีที่ภายใน
พอนานไปก็เริดร้างไม่ยั่งยืน

/ก็รับรู้อยู่เคียงข้างทางที่หมาย
เหว่ว้ามามากมายคล้ายคนอื่น
พอตกค่ำมาเยือนเหมือนทุกคืน
เธอก็ยื่นความสาวให้เฝ้าชม

/เป็นดอกไม้กลิ่นแรงทุกแห่งหน
ล่อแมลงปีกมนค้นเสพสม
แลกร่างบางข้างเคียงเพียงดอมดม
ยอมทุกข์ตรมหมายเสาะค้นคนรักจริง

/ในเพลงรักของเธอเพ้อพรอดพร่ำ
คนอยากจำแต่ไร้สิ้นทุกสิ่ง
อย่าเที่ยวพรากจากไกลเกินใจอิง
จนใจยิ่งยอมปวดร้าวรวดใจ..ฯ


แพรอักษร  ๒๐/๐๕/๕๖

วันเสาร์ที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

สาระธรรม




เมื่อไม่มีข้าวเจ้ารับประทานข้าวเหนียวแทน..ก็ได้
เมื่อไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์สวยหรู..เราปกปิดร่างกายด้วยใบไม้..ก็ได้
เมื่อไม่มีตึกราบ้านช่อง เราปลูกกระต๊อบอยู่อาศัย..ก็ได้
เมื่อไม่มีนาฬิกาบอกเวลา เราอาศัยพระอาทิตย์บอกเวลากลางวัน
พระจันทร์บอกเวลากลางคืน..ก็ได้
เมื่อไม่มีดนตรีของมนุษย์ขับกล่อม เราฟังเสียงจั๊กจั่นเรไรร้องระงมอยู่..ก็ได้
เมื่อไม่มีมิตรสหายที่ถูกใจ..บิดามารดาก็ยังเป็นมิตรแท้ตลอดไป..
แต่เมื่อขาดเสียซึ่ง "ธรรมะ" ..เราไม่อาจจะแสวงหาสิ่งหนึ่งสิ่งใด
มาทดแทนเพื่อยึดถือปฏิบัติ สำหรับทำความเป็นมนุษย์ของเราได้เลย

สาธุๆ  ๑๘/๐๕/๕๖

วันศุกร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

อารมณ์


อารมณ์ เป็นสิงที่สร้างขึ้นได้ด้วยตัวเราเอง...
ลองสังเกตใจเราว่า อารมณ์ฝ่ายดี
 ย่อมเกี่ยวข้องกับการทำดีและบุญกุศลตลอดเวลา
หากเราหมั่นประกอบเหตุแห่งบุญ
คุณงามความดีบ่อยๆ
เท่ากับ เราได้สร้างอารมณ์ฝ่ายดีด้านบวกตลอดเวลา
ดังคำสอนของพระพุทธเจ้า ว่า
๑.ละความชั่วทุกชนิด
๒.ทำความดีทุกๆ อย่างให้ถึงพร้อม
๓.หมั่นทำจิตใจเราให้ผ่องใส

เหตุแห่งบุญง่ายๆ ก็คือ  "ทาน ศีล ภาวนา"
อย่าให้ขาด
อารมณ์ดีของเราก็จะต่อเนื่อง
ทำให้อารมณ์ที่บูดๆ ที่รอจังหวะจะเข้ามาหานั้นไม่มีช่องว่างให้เลย
นี่เองคือ ที่มาแห่งความสุข
ทำให้เรามีใบหน้ายิ้มแย้ม  แจ่มใส
ผิวพรรณผุดผ่อง เพราะพื้นฐานเราเติมเต็ม
ใครที่เห็นเราแล้ว
ก็จะมีกระแสชนิดบวก
ทำให้ผู้คนดีๆ อยากคบหา
*เราอยากได้อารมณ์แบบใด ก็อยู่ที่การเลือกของเราเอง.../

สาธุๆ ก้มกราบบ่อยๆ จะช่วยลดความทระนงลงได้บ้าง.

วันพฤหัสบดีที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

รักเธอไม่มีวันหยุด..




จากกันแล้วใจจึงซึ้งทุกสิ่ง
ได้รับรู้ความจริงยิ่งหวาดไหว
ไม่เหลือเลยสักคนไม่มีใคร
ที่จะคอยห่วงใยให้ใจกัน

จะหาใครที่ไหนได้อย่างเธอ
มาเทียบเทียมตีเสมอเธอของฉัน
ในวันนี้ฉันจึงร่ำร้องรำพัน
เพียงหวังทวงคำมั่นเคยสัญญา

จากคนหนึ่งคนไกลใคร่สุขสันต์
เรามอบรักแก่กันฝันสุดหล้า
ปล่อยหัวใจพร่ำพรอดตลอดมา
ขอมีเธอทุกเวลาทุกนาที

ในสัญญาว่าไว้ไม่ทิ้งคว้าง
ไม่ปล่อยให้อ้างว้างอยู่กับที่
ไม่โดดเดี่ยวเดียวดายหายแรมปี
ให้สุขีทุกคราเวลานอน

ขอให้รู้ว่ารักคิดถึงมาก
ไม่อยากจากดวงใจไม่อยากถอน
มีแต่หวงห่วงหาและอาทร
ทั้งอาวรณ์อยู่เสมอเพ้อเรื่อยไป

วันศุกร์ที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

เพราะว่า..รัก


/เมื่อความรักเรียกหามาชิดใกล้
เหตุอันใดใจจึงคลั่งจึงพลั้งเผลอ
บางครั้งเหมือนงุนงงหลงละเมอ
บางคราเพ้อเขลาขลาดด้วยหวาดกลัว

/เคยคิดอยู่รู้มาบ้างในบางที
ชีวิตนี้ไร้ทางเลือกจำเกลือกกลั้ว
หลงเดินไปในทางที่มืดมัว
ท่ามความหอมที่ยิ้มยั่วพาชั่วมา

/พะวงคิดเรื่องความสุขทุกข์เฉียดใกล้
พยายามผลักไสใช่วิ่งหา
แต่กลับหนีไม่พ้นวนเวียนมา
นั่นคือเธอไม่ห่างตาสักนาที

/ฉันคงตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว
ยามนั่งนิ่งยังแน่วแถวใจนี่
คงเจียนบ้าแล้วเราสิคราวนี้
แต่ช่างเถอะตราบยังมีเธออยู่เคียง

/เราต่างคนต่างสมานประสานรัก
ต่างทอถักสร้อยกานท์หว่านน้ำเสียง
เป็นทำนองร้องร่ำย้ำสำเนียง
ไม่ใช่เพียงแค่ฉาบทาบเนื้อใน

วันเสาร์ที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

โอบกอดความฝัน..



/ เป็นความฝันความหวังตั้งแต่ต้น
ของทุกคนที่จะสร้างทางแห่งฝัน
เพื่อยืนหยัดเชิดหน้าท้าวัยวัน
จึงฝ่าฟันเพื่อพรุ่งนี้ดีกว่าเดิม

/ ออกค้นหาโดยแรงแห่งความรัก
รู้ตระหนักทุกตอนก่อสร้างเสริม
ความมุ่งมั่นลอยส่งลงไปเติม
แล้วก็เริ่มต้นทำอย่างช่ำชอง

ธุลีในสายลม




มาผ่อนพักสายตาล้าเพียงครู่
ความฝันติดตราตรูอยู่ตรงหน้า
เพียงครู่เดียวฝันปลื้มแค่ลืมตา
กระพริบพร่าเลือนร้างทุกอย่างไป

ดังผงคลีล่องลอยคล้อยตามลม
ถูกห่อห่มในนามความหวั่นไหว
คล้ายเพลงเก่าร้องรับก่อนดับไป
เหลือเอาไว้แค่เสียงเคียงทำนอง

เราทุกคนดั่งฝุ่นกรุ่นอากาศ
ที่ลมวาดล้อมหนุนหมุนทั่วห้อง
หาหลักยึดสิ่งใดใฝ่ประคอง
เหมือนน้ำนองเพียงครั้งหวังโรยริน

Elegant Rose - Working In BackgroundElegant Rose - Working In BackgroundElegant Rose - Working In Background