อยู่คนเดียวเปลี่ยวเปล่าเฝ้าคิดถึง
คนที่ซึ่งทำให้ใจร้องร่ำ
คิดถึงเขาเฝ้าเพ้อละเมอประจำ
ทุกคืนค่ำขอสักนิดคิดถึงเธอ
อยากจะลืมชื่อเขามิเข้าใกล้
แต่หน้าเขากลับลอยให้เห็นเสมอ
จดจำคำพูดเขาคราวปรนเปรอ
แค่เขาเผลอปากหวาน ทำซ่านทรวง
ก็ความรักของฉันนั้นมีมาก
และก็ยากจะผลักจนชักหวง
รู้ทั้งรู้เขาไม่รักดักถามทวง
ตามเป็นห่วงเช้าเย็น มิเว้นวัน
