ศีล...

/วันพระ ท่านให้ละกิเลส ต้นเหตุเขลา

วางตัวเบาล้อมจิตพินิจย้ำ

สะสางอารมณ์ข่มใจนำ

กับศีลแปดเลิศล้ำ กำลังดี.ฯ

© พลอยตะวัน แพรอักษร

เสน่ห์นาง...

เมื่อตะวันสาดแสงมาแต่งเช้า

ไยความเหงาทอดเงามาให้เห็น

ได้รู้รสพรากจากอย่างยากเย็น

เหมือนจะเน้นความฝันเลื่อนลอย

ความรู้สึกลึกลึกยังนึกหวัง

ช่วยกอดฉันอีกสักครั้งหรือฟังถ้อย

มองสายฝนโปรยปรายหมายกลบรอย

ทีละน้อยจนครบจบฤดู

เธอพาร่างย่างมาเยือนยามเพื่อนร้อน

มอบไออุ่นอาทรคอยเคียงคู่

แผ่วเบาบางย่างเยื้องชำเลืองดู

แล้วจู่จู่ก็วับหายกายนุ่มนวล

บอกความจริงกับฉันนั้นสักนิด

ถึงดวงจิตปรารถนาอย่าผันผวน

จากทรวงลึกผลึกคำนำกระบวน

จะรัญจวนเพียงใดหนอใจเรา

อยากรู้ว่ารักกันนั้นเท่าไหร่

ช่วยตอบจากหัวใจอย่าให้เขลา

ไม่อยากนึกไปเองเกรงใจเบา

กลัวความเศร้ามาเยือนอยู่เดือนปี

รู้จักฉันหรือเปล่าเล่าอยากถาม

ด้วยนิยามความสว่างทางสดศรี

ทั้งมืดหมองครองค่ำย่ำราตรี

เธอ..ผู้ที่ช่วยดึง ถึงไม่เซ

พาฉันไปที่หัวใจของคุณ

ทอดสายตาเหม่อมองท้องถนน

ผองผู้คนคลาคล่ำย่ำเท้าผ่าน

หลบสายฝนลมหนาวร้าวดวงมาน

ฟังเพลงรักซาบซ่านหวานละออ

บอกมาหน่อยเธอจ๋าว่าอยู่ไหน

คนที่ฉันมีใจเฝ้าจดจ่อ

อยากเล่นหัวยั่วเย้าพะเน้าพะนอ

ช่วยบอกทีเถิดหนอ แค่ขออิง

เพียงใจแอบซุกซ่อนขอพรพระ

พยายามที่จะคว้าทุกสิ่ง

บางสิ่งอาจมิใช่นัยความจริง

ปล่อยดวงใจหยุดนิ่งอิงมายา

บนถนนคนย่ำน้ำครำขัง

หูก็ฟังหัวใจไหวแปลบปร่า

ฉันอยากรู้ตลอดกาลของเวลา

จะพบคนที่ว่ามาร่วมเรือน

เปิดหัวใจให้ฉันนั้นเข้าใกล้

เปิดดวงจิตอ่อนไหวได้เป็นเพื่อน

ส่งมือเธอให้ฉันอย่าผันเบือน

อย่ากลบเกลื่อนความนัยไขให้ฟัง

บอกสักคำว่ารักสลักมั่น

ทั้งตอนนี้และก่อนนั้นฝันด้วยหวัง

เธอรักจริงแค่ไหนในภวังค์

ฉันนี้ยังอยากเคียงเพียงแต่เธอ